Selecteer een pagina

‘After seeking help from a trashcan, that he thought was a person, as well as from some passing motorists, Karel was given a ride back to camp by the Morgan County sherrif.’ aldus #BM100. Keith Dunn spreekt via Twitter en dat betekent dat het weer Barkleytijd is. Sabbe down, one to go.

Karel Sabbe, John Kelly, Courntney DauWalter, Jasmin Paris, Thomas Dunkerbeck, Hinke Schokker Merijn Geerts en nog meer dan dertig anderen beten de afgelopen etmalen hun tanden stuk op de Barkley, het grote DNF/RTC/DSQ festival in Tennessee.

48 uur na de start, op donderdag rond een uur of twee in de middag Centraal Europese Tijd, nam de Barkley als laatste Greig Hamilton te grazen. De Nieuw Zeelander, voormalig kampioen rogaining, hield als laatste stand in de race.

Ik maakte Greig in de 2019 editie van de race mee en hielp hem na mijn eigen smadelijke RTC bij de stressvolle interloopal period tussen L3 en 4. Hij was net als ik alleen naar Tennessee afgereisd en had geen crew om hem op te vangen. Terwijl Karels crew zich professioneel over Karel ontfermde in de korte tijd die restte voor de cut off van Loop 4, probeerde ik binnen vijf minuten de Nieuw Zeelander de inhoud van een blik ravioli te voeren. Bij gebrek aan een brander was het koude ravioli. Halverwege het voeren rende ik op en neer naar zijn tent die naast de mijne stond om een potje voetencreme te zoeken. Na het voeren te zijn gestaakt omdat het blik ravioli uit mijn handen was gevallen smeerde ik de voeten van Greig in, na ze eerst conceptueel te hebben schoongemaakt met mijn t-shirt, het enige poetstextiel voorhanden. Tevreden over de ingesmeerde voeten, deels met creme, deels met tomatensaus, stond Greig een minuut voor verstrijken van de 36 uur racetijd klaar om een nieuw startnummer in ontvangst te nemen. Greig is een low profile man, ook in deze situatie bleef hij de rust zelve. Achttien seconden later kwam Fabien aanrennen met een half gescheurd rugzakje met een nieuwe mondvoorraad en drank en verse batterijen voor onze protégé. Seconden binnen de 36 uur limiet voor de start van Loop 4 kreeg de loper zijn go van Laz. Karel en Greig begonnen samen aan een missie die vooraf als verloren kon worden beschouwd.

All in vain. Greig besloot op Chimey Top na het vinden van zijn eerste pagina alsnog om te keren: ziek zwak of misslijk, het deed er allemaal niet toe, het was een zuivere RTC. Karel Sabbe liep in dat jaar tot het boek in Beech Tree en RTC’de daar, enkele uren later.

Dit jaar waren de rollen in Loop 4 omgekeerd, met netto hetzelfde resultaat: In de semi-officiële annalen van de Barkley staat een RTC achter Karels naam, na een gehallucineerde  hulpverlener in de vorm van een trashcan en een sheriff die de Belg helpt terugkeren naar de Yellow Gate. De dappere Greig hield het langer vol dit jaar, maar ook hij eindigde met een DSQ achter zijn naam. Wegens tijdsoverschrijding gediskwalificeerd. De bugelist deed goede zaken.

De Barkley is een periode met een bizarre dynamiek van enkele etmalen in het doorgaans doodsaaie Frozen Head State Park in Tennessee. Een half etmaal na het einde van de race is het park weer voor maanden verzonken in schone saaiheid. Cyclisch, net als de Barkley.

Mig
(Die erg blij is dat een Engelse grote uitgeverij ‘In de ban van de Barkley’ in het Engels gaat uitgeven)