Ik hou me koest. Op welgemeend advies van iedereen. Een nacht lang rondjes draven is niet goed voor je gestel, zeggen zij die het weten kunnen. Doe je een keer een uitstapje buiten de trailerij en dan gaat iedereen opeens gelijk wat van je vinden. Nou ja, misschien hebben al die mensen wel een beetje gelijk. Ik nix al dagen, alsof ik een blessure heb…
Ik ga het dit weekend toch weer eens proberen. Gewoon paar uurtjes het bos in. Eens kijken wie er gelijk heeft. Amaury, een Belgisch loopmaatje, heeft ook zo iets aan de hand. We zijn al een tijd van plan om met een clubje uit het dorp een langer rondje te maken. Ons vorige gezamenlijke rondje was 70 km, dus nu moest het vooral verder. 100 km leek Christophe wel wat, en hij zette een rondje uit met de naam ‘100 bornes’ (100 km). Zover hebben we nog nooit gelopen (nou ja hadden, inmiddels ben ik er stiekem al wat verder gegaan, vandaar dat nixen). Nu Amaury. Die wil ook mee 100 bornes afleggen. Maar er was een probleem. Vorig jaar had hij een zwaar motorongeluk en verbrijzelde hij onder meer zijn schouder. Er was ook iets met zijn enkel, maar daaraan besteedden de artsen geen aandacht. Van die enkel heeft hij nu last. Na een uur lopen speelt het op en wordt het dik en zwart. Dat leek mij een goede reden om die 100 bornes een maandje uit te stellen. Het is in ieder geval wel prettig om een paar weken van te voren je lichamelijke toestand eens stevig uit te proberen voor je aan zo’n lange toestand start.
Zo niet Amaury. In een mail vanochtend las ik: ‘Gisteren bij de dokter geweest. Peesontsteking in linker enkel en schade door trauma’, kort door de bocht vertaald uit t Frans. ‘Fysio en een speciale behandeling voor onderhuids littekenweefsel. En op de dag voor ons rondje een dikke spuit in mijn enkel.’ De Belgische oplossing. Ik gruwde. Alsof je weer een vleeskoe laat bevallen met een keizersnee omdat doorfokken een natuurlijke bevalling onmogelijk heeft gemaakt.
Dilemma: Ik heb via de mail laten weten dat ik het onethisch vind om veertien uur te gaan hardlopen met iemand met een spuit hormonen in zijn poot. ‘De dood of de gladiolen’ lijkt me hier in een snelle dood uit te monden. Dat doe je toch niet? Nou ja, anderzijds: Ik heb laten weten wat ik ervan vind. Als hij toch aan zijn 100 bornes begint, dan moet het ook maar. Het levert natuurlijk wel weer een verhaal op.
Gekke jongens die Belgen.
Trackbacks/Pingbacks