De definitie van onderschatten

Eline en ik zijn een kei in het onderschatten van onze avonturen, de één bedenkt iets, zoals bijvoorbeeld de Eiger Trail in Zwitserland, en ander doet er dan nog een schepje bovenop. Het leek ons namelijk een goed idee om na de Eiger Trail vanuit Grindelwald nog ‘even’ terug te fietsen naar Nederland, alsof het allemaal nog niet zwaar genoeg was.

Uiteindelijk bedenken we ons, als we eenmaal onderweg zijn en niet meer terug kunnen, dat het soms wel een beetje te veel van ‘het goede’ is. Maar met ons motto: “Alles gaat voorbij en we zullen doorgaan,” komen we altijd weer veilig thuis.
De fietstocht was behoorlijk pittig na de 51 km die we door de bergen hadden gelopen tijdens de Eiger Trail. We waren wel verkocht: aan de bergen, het avontuur, de beleving en de kick die het geeft. Het gevoel dat je hebt, als je over de finish komt en weet dat je ruim 50 km door de bergen kan lopen met een rugzakje op, is niet in woorden uit te leggen.

Na dit toch wel zware avontuur waren we het er over eens dat er volgend jaar een nieuw en nog zwaarder avontuur moest komen. Dat werd de Transalpine-run. Een zevendaagse tocht van 250 km en 15.000 hoogtemeters. Vanaf Garmisch-Partenkirchen (Duitsland) trailend naar Brixen (Italië). Elke dag een etappe, als team en juist dát trok ons zo aan. Wij samen 7 dagen op pad door de bergen! Ergens lichtjes over denken heeft ook zo z’n voordelen, want de kans dat je daardoor een uitdaging uit de weg gaat is stukken kleiner! Juist door sportieve uitdagingen wel aan te gaan verleg je je grenzen en creëer je prachtige herinneringen.

Wij zij Suzan Nieman (31 jaar) en Eline Rampen (34 jaar), vriendinnen door dik en dun.

Sporten, onze grenzen verleggen en van de natuur genieten dat is wat wij het allerliefste doen. Suzan en ik delen samen de passie voor de bergen en wisselen het hardlopen en de triatlon dan ook graag af met trailrunning. Dit is voor ons de ultieme combinatie.
We kennen elkaar door en door en we weten hoe we elkaar door moeilijke momenten heen kunnen helpen. Door onze gezamenlijke fietstochten, hardlooptrainingen en wintersportvakanties zijn we behoorlijk goed op elkaar ingespeeld.

We denken hier ons voordeel mee te doen. Het gaat namelijk om onze prestatie als team en dat maakt het ook zo leuk en uniek, dat wij dit samen als vriendinnen kunnen doen!

Natuurlijk zijn we niet naïef en bereiden we ons goed voor. De voorbereiding richting deze trail is al een avontuur op zich. Zo waren we in Juli in de Belgische Ardennen en zullen we in augustus het Harz gebergte in Duitsland aandoen om hier onze trainingskilometers te maken. Daarnaast trainen we veel in ons mooie trainingsgebied Schoorl. Onze trainingsweken bevatten een aantal vaste componenten: op dinsdag doen we tempo’s in het bos, op donderdag betreden we de duizelingwekkende trappen (op en neer en een keer en nog een keer), zaterdags duurtrainingen en zondags een combinatie van duur, langere tempoblokken met heuveltjes en mul zand.

We hebben dit jaar al best veel in de benen.Eline heeft begin juni de hele triatlon in Venetië volbracht. Suzan liep eind mei de marathon van Leiden en ze mocht onverwachts afgelopen weekend mee naar het WK skyrunnen in de Spaanse Pyreneeën. Een marathon door een magnifiek gebied in het National Park Aiguestortes. Steeds dacht ik dat ik droomde, zo onwerkelijk was het allemaal dat ik last minute deze reis kreeg aangeboden door Technolyt/ BUFF Nederland (ik mocht invallen door het uitvallen van één van de teamlopers).
Wel kwam het gevoel van onderschatting naar boven.

Onderschatten we de Transalpine-run niet? Redden we het wel om 7 dagen door de bergen te rennen? Na het WK liet mijn lichaam al duidelijk merken dat het niet voor het afdalen is gemaakt.