Selecteer een pagina

Dolomiti di Brenta: mijn eerste trail in de bergen

door | sep 22, 2017 | Nieuws, Reizen, Trailen in het nieuws

Eva de Vos over haar deelname aan de MST Dolomiti di Brenta Trail. Met een groep van zo’n dertig deelnemers reisde MST begin september af naar het noorden van Italië voor de Dolomiti di Brenta Trail. Voor Eva de Vos uit Nuland (37) was het haar eerste bergtrail. “Dit wil ik een keer doen in de echte bergen!” ‘Ik was in mei voor een trailreis in Schotland waar we elke dag de Highlands op en neer renden.

Dat zijn natuurlijk maar heuvels maar dat omhoog en omlaag vond ik zo gaaf dat ik dacht: “Nu wil ik een keer trail in de Alpen lopen!” Aangemoedigd door Adele (Verleg je grens) die zei dat ik dat wel kon, ben ik thuis meteen naar op zoek gegaan naar een mooie race. Zo kwam ik bij de MST-reis naar de Dolomiti de Brenta Trail. Wat me over de streep trok, is dat je met een hele groep gaat. Dat leek me gezellig en dat was absoluut ook het geval. Je komt in gesprek met andere trailrunners en hoort hun ervaringen. Heel inspirerend, zeker voor mij met weinig bergervaring.’

Wedstrijdplanning

‘Ik doe nog maar kort aan trailrunning. Dit jaar heb ik wel grote sprongen vooruit gemaakt. Begin 2017 had ik nooit meer dan 25 kilometer gelopen en in augustus had ik al drie trails van dertig kilometer in de benen. Nu had ik me echter opgegeven voor een afstand van 45 kilometer met ruim 2800 hoogtemeters. Tijdens een verkenningsloopje, de dag voor de race, begon ik toch wel te twijfelen of ik het fysiek aan zou kunnen. Ik maakte me vooral zorgen of de gestelde tijdslimieten haalbaar voor mij zouden zijn. We waren met de hele groep naar de hut gelopen die je tijdens de race als laatste passeert. Zo kwam je echt al echt in de stemming en iedereen was diep onder de indruk van het prachtige gebergte om zich heen. De spanning steeg.’

Steil en ruig gebergte

‘Gedurende race voelde ik dat het gewoon goed zat met mijn lijf en de tijdslimieten bleken prima haalbaar. Daardoor kon ik relaxter lopen en nog meer genieten. De Dolomieten zijn heel erg steil en ruig. Dat vind ik gaaf. Mooie vergezichten bleven helaas uit omdat het niet strak blauw was. Laat ik het zo zeggen: “mijn zonnebril kon in mijn rugzak blijven.” Maar de hoge rotswanden die links en rechts van me uit de wolken opdoemden, maakten het ook wel weer mysterieus.

Net voordat je aan de slotafdaling begint, krijg je eerst nog een hele steile klim. Zigzag omhoog. Letterlijk hoogtepunt van de race voor mij was dat ik daarboven stond. “Yes! Ik heb het gehaald, ik hoef nu alleen nog “maar” vijftien kilometer te dalen.”

Naar beneden kon ik een man van de organisatie volgen. “Die moet ik bijhouden”, dacht ik. En zo stoven we over de kleine paadjes naar beneden. Springend van rotsblok naar rotsblok. Dat gaf echt een kick.

Ik houd van technisch lastig terrein, waarbij je goed moet kijken waar je je voeten neerzet. Dat maakt trailrunnen juist zo uitdagend voor mij.

Alhoewel ik af en toe wel eens dacht: “Oei, dat ging maar net goed.”

Een paar stellingen voor Eva

Omhoog of omlaag? ‘Vind ik allebei even leuk. Naar beneden is wel dynamischer. Omhoog ben je meer met jezelf bezig.’

Lange of korte races? ‘Ze worden steeds langer. Dit was mijn record. Maar een mooie tocht is voor mij belangijker dan de afstand. Daarom verwacht ik niet dat ik ooit “een honderd” ga lopen, maar zeg nooit nooit.

Met of zonder stokken? ‘Met! Vrienden van mij die niks met trailrunning hebben, vragen altijd of ik ga nordic walken. En dan zeg ik gewoon ja.’

Water of energiedrank? ‘Water. Dat heb ik altijd in mijn rugzak zitten. Alleen bij de posten drink ik wel eens energiedrank of zoete thee.’

Zon of regen? ‘Toch wel de zon. Het was heel mysterieus met die wolken. Maar het is nog mooier als je ver weg kunt kijken. En ik kan goed tegen warmte.’

Alleen of samen lopen? ‘Samenlopen is leuk en gezellig, maar ik pas mijn eigen tempo er niet op aan. Maar doordat je met een groep gaat kom je onderweg altijd wel weer een bekende tegen.’

Gewoon doen

‘Uiteindelijk ben ik in tien uur en een kwartier gefinished. Drie uur eerder dan verwacht. Deze reis naar de Dolomieten was voor mij dan ook heel motiverend. Ik ben al naar een volgende bergrace aan het kijken! Tegen anderen zou ik willen zeggen: “Laat je vooral niet tegenhouden als je alleen ervaring hebt in vlakker terrein. Lopen in de bergen is zo’n andere dimensie.” Ik dacht vooraf ook: “Hoe kan ik in godsnaam 45 kilometer lopen, terwijl ik nooit meer dan dertig gerend heb?” De overweldigende natuur en de positieve sfeer die uitgaat van de groep doen heel veel met je. Ga het gewoon doen. Het is supermooi!’

Splash this around