Vorig jaar liep ik de 50k op de Ecotrail in Parijs. Met de bus werd ik naar Versailles gebracht en daar startten we met 1.600 felgekleurde lopers richting de Eiffeltoren. Als ik na 6,5 uur zwoegen aankom onder de Eiffeltoren valt me een mager applaus ten deel. Deze stad is zo groot dat zelfs een ultraloop met 10.000 deelnemers, verdeeld over verschillende afstanden in het niet valt. Het decor is zo groots dat er wel héél wat moet gebeuren voordat de echte Parisiens op de been komen. Al met al viel het ietwat tegen dus.
Een parcours dat gekenmerkt wordt door bossen en paadjes die meanderend over hoogtelijnen zich een weg naar Parijs toewerken, soms een scherp dal overstekend met de nodige hoogtemeters. Na 39 kilometer val je letterlijk uit de bosjes en loop je ineens langs de Seine en werk je je over de boulevard, langs verkeer en kruisingen naar de Eiffeltoren toe. Eigenlijk staat er alleen de laatste 200 meter wat publiek. De vraag is waar je het dan allemaal voor doet, applaus en publiek? Nee, dat niet direct, maar met het decor in gedachten kun je er iets magnifieks van maken – om in Franse termen te blijven.
Na het omkleden stond ik voor de verlichte Eiffeltoren, in het donker. Toen opeens, uit het niets, doken de eerste lopers van de 80 kilometer op. Ze startten later dan de 50k, om 12 uur en finishen dus grotendeels in het donker. Er heerst een lichte paniek op de onwaarschijnlijk drukke kruising voor de Eiffeltoren, als de suppoosten de weg vrijmaken zodat deze eerste lopers kunnen oversteken tussen druk verkeer en honderden toeristen. Ze mogen vervolgens de eerste verdieping van de Eiffeltoren beklimmen, deels over rode lopers.
Kijk dat is toch effe anders! Daar doe je het voor. 79,5 kilometer hardlopen en dan tegen een verlichte Eiffeltoren op! Wazaaa! Dat wil ik ook! Enthousiast schrijf ik me in voor Ecotrail 2013 – de 80 km.
Na een lange busrit kom ik vrijdagavond aan in Parijs. We pakken de metro naar station Trocadero. Als we bovengronds komen, staat hij daar, verlicht en wel. De Eiffeltoren in volle glorie. Het bloed giert me door de aderen. Dat wordt knallen morgen. Man, heb ik er zin in! De adrenaline spuit me door de kop. Snel maken we de cliché foto’s waarbij ik met een vingertje de eerste verdieping van de Eiffeltoren aanwijs.
We haasten ons naar de tent voor het ophalen van onze startnummers. Als ik mijn felbegeerde nummer in handen heb, vraag ik de beste man of mijn lieftallige echtgenote me bovenin de Eiffeltoren kan zien finishen. Kan ik ergens een kaartje voor haar bemachtigen, of is er een speciaal toeschouwerarrangementje? De man knikt vriendelijk: ‘Er wordt niet gefinisht op de Eiffeltoren, parce-que on travaille’. Ofwel er worden werkzaamheden aan het trappenhuis verricht en je finisht op dezelfde plek als de 50k.
Daar sta ik met mijn bek vol tanden. Een jaar verheugd. Speciaal getraind. Een reis ondernomen. Geen Eiffeltoren.
Had men dat misschien niet even moeten melden, vraag ik de beste man, maar uiteraard weet hij verder van niets. Ik druip af met mijn nummer naar een hoekje waar ik het eens rustig op me laat inwerken. Ik sta echt even zonder tekst. Alle energie is verdwenen. Alsof je een ballon laat leeglopen; mijn doel is weg. Ik ben te afgestompt om er iets van te vinden. Ben ik nou gek? Ik verwonder me vaak over mensen en de domme dingen die ze doen, maar dit slaat echt alles. Een internationale wedstrijd waar mensen van heinde en verre op af komen en je verzuimd even expliciet te melden dat de Eiffeltoren er dit jaar niet in zit? Een mailtje, een opmerking bij de inschrijving?
Ik begin echt aan mijzelf te twijfelen en sla er terwijl ik dit tik alle nieuwsbrieven op na en tevens de website.
In de ‘Presentation’ op de website staat aan het einde een klein regeltje: ‘…We are really looking forwards to greeting you up to 1 o’clock in the morning on the Finish Line at the foot of the Eiffel Tower to present you with your Finisher gift…’
Als ik op de Homepage het nieuws aanklik staan er ongeveer 50 berichten. Ergens staat één bericht dat er op de homepage zo uitziet:
30/08/2012 17:10 Information – Trail 80km
In answer to questions asked since the opening of the registrations and like it is mentioned on our web site, the arrival of Trail 80km to the 1st floor of t.. >>
Pas als ik doorklik, staat er volgende: ‘…the Eiffel Tower will not certainly be possible in 2013. The Development company of the Eiffel Tower ( S.E.T.E) being committed in the complete repair of the platform of the 1st floor for long months, did not confirm to the organization the possibility of welcoming as years crossed, Trailers of the 80km in the 1st floor…’
Er staat dus één nieuwsbericht op de site en daar staat niet boven: ‘FINISH 80 DIT JAAR NIET OP EIFFELTOREN’. Het woordje NIET staat als 5e woord NA de doorklik.
Als ik echter de ‘Course’ aanklik, staat er volgende:
Km 0 Start of trail at Base Régionale de Loisirs de St Quentin-en-Yvelines (78).
…
Km 80 Arrival on the 1st floor of the Eiffel Tower.
Duidelijk is me dat de organisatie er niet mee te koop loopt dat de finish dit jaar niet boven is. Sterker nog: ze proberen het een beetje te verbergen.
Op 16 maart ga ik van start. Na 15 kilometer sta ik geparkeerd met kramp aan beide bovenbenen en vind ik het helemaal welletjes. Ik loop door tot ik op 20k in een dorpje terechtkom in the middle of nowhere. Ik dring me met mijn vuile baggerschoenen en dito kleding op aan een kerel in een busje-van-de-zaak die me afzet bij station Versailles. Vanaf daar rijd ik terug naar de Eiffeltoren en ben op tijd om vrouwlief te zien finishen op de 50k.
Ik realiseer me dat het moeilijk is om nu nog objectief naar de Ecotrail te kijken. Honderden vrijwilligers staan de hele dag voor je in de kou en doen echt hun best. Na een wat teleurstellende deelname vorig jaar, een dito reactie van vrouwlief en 4 toiletten bij de start voor ongeveer 2.000 gretige atleten, ben ik klaar met de Ecotrail Paris.
Ik verheug me gigantisch op onze Hollandsche Koning van Spanje, de Duinentrail, de XTrails en de Veluwezoomtrail!