Geschiedenis
Tien jaar geleden, toen de minimalistische schoen stevig in opmars was, werd er al hard gelachen om de eerste dikke zolen Hoka’s. Pannekoekzolen of moonboots werden de eerste Hoka Mafate’s genoemd. Je was voor of tegen. Op de lange races als UTMB of TDG bewees de Hoka Mafate zich al
snel voor velen in de eindeloze stenige afdalingen. Binnen 2 jaar was de “pannekoekzool”, zoals hij hier vaak werd genoemd een normale en populaire verschijning. De rest is bekend: Hoka, van origine Frans, werd een bekend schoenen merk met een grote populariteit bij de lange afstandslopers. Ook
de zolen namen bij vele modellen weer wat normalere proporties aan. Het principe veel demping en weinig drop bleef gehandhaafd.
“Something completely different”
Natuurlijk moeten ik en mijn familie heel hard lachen als ik de Hoka Tennine’s voor het eerst uit de (enorme) doos haal. Daar is op een onorthodoxe manier over nagedacht. In de doos zit zelfs een waarschuwings briefje: “Hardloopschoenen, niet gebruiken voor traplopen of autorijden. Specifiek
schoeisel net als bijvoorbeeld fiets- of ski schoenen.”
Een groot, nee gigantisch zool oppervlak, ik schat ‘t in op bijna 2x zo groot als een paar oude Brooks Cascadia’s: meer grondcontact dus meer stabiliteit is het idee. Klinkt bijzonder logisch. Breed zijn ze zeker. En de hak is dusdanig lang en breed gemaakt dat hij het zo groot is als de voorvoet. Een onopvallend bovenwerk; veterstrik diploma vereist. Als ik hem aantrek voelt t als een vrij normale schoen. Gewicht 350 gram, dat valt reuze mee voor
zo’n vliegdekschip. Ander cijfer; een drop van slechts 4mm (33mm achter, 29mm voor).
Hoe loopt ‘t?
Uiteindelijk is dat ‘t enige wat echt belangrijk is. Het loopt verrassend gewoon voor een middenvoetlander. Met zo’n achteruit stekende zool is het onmogelijk een haklanding te maken, je rolt je voet vanzelf vloeiend af. Voor zij die hun techniek willen veranderen zou de Hoka Tennine weleens een
aardig hulpmiddel kunnen zijn. Confortabel is ‘t zeker qua demping.
De eerste testloopjes doe ik op heuvelachtig en vaak modderig terrein. Met zo’n zool oppervlak en het grove profiel is glibberen er niet bij. Je voelt dat het anders loopt en toch is het heel relaxed.
Wat doen ze in de bergen?
Ik test ze meerdere malen uit op m’n ‘huisberg’ in de Ecrins. Eerst 600d+ steil omhoog zigzaggen tussen boomwortels, dan 400d+ gras en kleine stenen en als afsluiting 400d+ erg steile grashelling. Omhoog is het RAS, “Rien à signaler” zoals ze hier zeggen. Niets bijzonders, ‘t loopt gewoon lekker, geen boomwortels die opeens hinderlijk zijn of een natte grashelling waar je wegglijdt. Omlaag daar zouden ze zich moeten bewijzen. De grashelling die
normaal ook te steil is om af te rennen blijft te steil om af te rennen, al denk ik dat ik iets minder wegglijd. Op het stuk met de kleine stenen hoef je echt niet meer te kijken waar je je voeten neerzet, ze staan als een huis. En op het zigzag boomwortelstuk voelt het gewoon vertrouwd.
Wat denk ik ervan?
Het loopt lekker, ontspannen en zacht. Weinig drop en veel demping. Voor lange en hele lange ontspannen duurlopen zie ik ze wel als een aanvulling. Die grote zachte zool is me zeker lekker en comfortabel op 4WD paden en paden vol stenen in de bergen en daarbuiten.
Ik ben er van overtuigd dat het afwisselen van meerdere paren totaal verschillende schoenen in je trainingen een goede zaak is voor proprioceptie en tegen éénzijdige overbelastingsblessures. De Tennines zijn duidelijk anders. Ik denk dat deze schoenen er wel eens aan bij zouden kunnen dragen als je rustig aan je looptechniek wil veranderen naar een midden/voorvoet landing.
Het extreme design en z’n prijskaartje schrikken misschien wat af, maar ik vermoed dat de Hoka Tennine in een wat afgezwakte vormgeving zeker een vervolg krijgt.
Wat vraag ik me nog af ?
Over de levensduur durf ik nog niets te zeggen. Hoka is hierin de laatste jaren vooruit gegaan. Mijn enige andere paar Hoka’s (RapaNui) hield het zo’n 2.200 km vol.
Conclusie
Een leuke, opvallende en uiterst comfortabele aanvulling in de schoenen verzameling. Relaxed lopen op lange trails in niet al te technisch terrein. Voor technische trails met veel scrambling en blokkenvelden komen ze voor mijn gevoel minder in aanmerking. Trek voor je duurlopen iets meer tijd uit gezien de hoeveelheid aandacht die jij en je Tennine’s krijgen.
Trackbacks/Pingbacks