We werden om 5 uur des ochtends bij de start al gewaarschuwd: ‘Jongens het heeft van de week nogal geregend, het is modderig. Zorg dat je veters strak zitten anders raak je je schoenen kwijt. Je moet een keer of 30 door de rivier dus probeer niet droog te blijven. De stenen zijn glad, gebruik je handen. Als je de trail kwijt bent, dan klopt dat en volg je gewoon de lintjes… we doen hier aan veel ‘off-piste’.’ De 65 aanwezigen knikken braaf ‘ja’ en weg zijn ze alsof het een cross betreft. Uiteraard moeten na 500 meter de eerste schoenen al worden uitgegraven……
Door de weilanden, het bos in, over paadjes van een onduidelijk mengsel van soms enkeldiepe modder en grote stenen. Op naar de met fakkels verlichte steenhelling van de Cordeloup.
Wat later loop ik met Bruno en Phillipe door de bossen en weilanden op zoek naar de markering, Het donker en de mist beperkt het zicht tot 15 meter. ’t Is al ludiek voor de zon opkomt. Geschreeuw, Bruno heeft zich muurvast gelopen in de braam struiken. Nadat hij ons een bier belooft heeft bevrijden we hem. Volgens de organisatie gaan we goed , plaats 5,6 en 7. Te hard denk ik. De mist verdwijnt, de zon komt op en het parcours blijft een mengsel van blubberige paden, veel off-piste en slingerende riviertjes die we volgen om geregeld recht tegen de berg op het volgende dal op te zoeken. Af en toe een paar honderd meter asfalt en wat boerderijen
De dames bij de drinkpost op 20 km vinden ons maar vies, maar ze hebben goede ham, koude cola en bananen. Door naar ’t kasteel waar we zowaar gefilmd en aangemoedigd worden. Bruno vindt dat ’t traag gaat, Phillipe vind dat het te snel gaat; In z’n eentje gaat iedereen verder, ook best. Bos en riviertjes, stenen en blubber en iedere kilometer staat er wel ergens een vrijwilliger de gang van zaken te becommentariëren.
Na 42 km terug bij de start, drukte, weer cola ham en kaas. Lokale specialiteiten en een speaker die z’n best doet de tijd vol te leuteren. Tijd voor de 2e ronde, het 33km parcours. En die schijnt wat lastiger te zijn. Het feit dat 200 anderen een half uur geleden ook op dit parcours zijn gestart is zichtbaar, de blubber wat dieper. Weer een keienveld op, verbaasde gezichten bij de laatsten van de 33km. Na het geklauter over de keien nog een eindje rotsklimmen. De te snelle start begint me op te breken en het tempo zakt aardig. Her en der langs het parcours staan bordjes met bemoedigende teksten. Om de 40 meter weer door het riviertje naar de overkant. De forellen zullen wel schrikken.
Het dal uit, handen- en voeten werk, zelfs de wilde zwijnen wagen zich hier niet. Bij een mooi kasteeltje het volgende ham, kaas en cola ritueel. Eindelijk een glooiend pad, zij het dat er om de 30 meter een omgevallen boom ligt om onder of over of toch maar onder door te gaan. Twee snelle jongens halen me in.
Als ik wat later de watervallen volg hoor ik een bekend gehijg achter me; Phillipe. We besluiten om gezamenlijk in een oude mannen tempo de laatste paar km te lopen. Nog een kleine versnelling voor de toeschouwers en de 75 km met 3.200mD+ zit er op!
Tijd voor de tuinslang, een bier van Bruno en een goede maaltijd. Een zware trail, bijzonder “roots”, continue afwisselend met weinig rustpunten en hele zware modder schoenen. Een aanrader dus. Ook verkrijgbaar in de 12km en de 33 km versie.