Race Report IJmuiden Kust Trail

Voordat het startschot van een nieuwe trail kan klinken, gaat echter vaak jaren aan voorbereiding vooraf. Ron van Kooten die aan de basis stond van het opzetten van de IJmuiden Kust Trail kan dit beamen. ‘Ik kom zelf uit Velserbroek en het was mijn droom om in mijn achtertuin een trail voor MST uit te zetten. Uiteindelijk heeft het meer dan drie jaar geduurd om dat te kunnen realiseren. Eerst moet je de betrokken partijen, Natuurmonumenten en de gemeente, met je mee zien te krijgen. Daar gaat heel wat uren vergaderen aan vooraf. Na een jaar kregen we groen licht en kon ik beginnen met het in kaart brengen van de routes voor de twee verschillende afstanden, 21 en 39 kilometer.

Ik denk dat ik in totaal wel drieduizend kilometer heb afgelegd om de perfecte trail te creëren. Telkens moest de route weer aangepast worden. Bijvoorbeeld omdat er door een boswachter op een bepaalde plek een bijzonder plantje was gevonden waar we dan geen toestemming meer kregen om te lopen. Of dat er een onduidelijke kruising in zat. Mensen uit de omgeving die zelf vaak in het gebied van de IJmuiden Kust Trail trainen, vertelden me na afloop van de race dat er een heleboel paadjes in het parcours zaten die zij nog nooit hadden ontdekt. Als routebouwer kun je natuurlijk geen groter compliment krijgen’.

Ook Henk was verrast door de route. ‘Ik loop elk jaar de Duinentrail in Schoorl die natuurlijk ook door duin- en kustgebied voert. Maar deze trail was toch duidelijk anders. Het is heel apart om in de verte de haven en de hoogovens te zien terwijl je zelf door de natuur loopt. Je hoort en ruikt niks van de bedrijvigheid verderop. Dat vond ik een mooi contrast.’
Anouk Claessens, deelneemster aan de 21 kilometer en die zelf notabene aan de kust bij Noordwijk woont, vond het een van de leukste trails die ze tot nu toe heeft gelopen. ‘Er zat een prachtig lang stuk in met singletracks; alsmaar draaien en keren op smalle paadjes. Heerlijk om overheen te racen! Op het einde kregen we nog een pittig stuk door de zandduinen en heel bijzonder was dat we door een bunker heen moesten.’

‘Ja, dat stukje dat je “ondergronds” ging was indrukwekkend’ vond ook Henk. ‘Een leuk survival-elementje omdat het er pikkedonker was, je voorzichtig en gebukt moest lopen en er weer op handen en voeten uit moest klimmen.’
Routebouwer Ron had de bunker heel bewust in het parcours opgenomen. ‘De bunker moest zorgen voor een wow-effect. En dat is gelukt. Na afloop zijn er bizar veel foto’s van het stukje door de bunker het internet over gegaan. Twee dagen voor de race heb ik nog samen met mijn zoontje de bunker helemaal schoongemaakt zodat je je niet kon verstappen of verwonden. En op het laatste moment hebben we nog een paar extra lampjes opgehangen omdat je anders echt niks zag.’

De start en finish waren op het evenmententerrein van Paviljoen Nova Zembla in IJmuiden. ‘Het vinden van de juiste locatie had nog een hoop voeten in de aarde’, zegt Ron. ‘Je moet altijd rekening houden met een slechtweerscenario. Want wat gebeurt er als het gaat stormen? Alle tenten moeten daarop aangepast zijn. Kort voor het evenement moesten we halsoverkop op zoek naar een nieuwe locatie omdat de strandtent waarmee we al maanden in gesprek waren geen groen licht kreeg als start-finish locatie. Uiteindelijk vonden we deze supermooie buitensportlocatie die natuurlijk helemaal past bij de sfeer die we bij de trails van MST willen uitstralen. Voor Henk is die sfeer en gezelligheid een belangrijke reden om deel te nemen aan de evenementen van MST. Anouk sluit zich hier helemaal bij aan: ‘Nog maar twee jaar geleden ben ik voor het eerst gaan trailrunnen. Daarvoor liep ik altijd op de weg en de baan. Bij die wedstrijden is de sfeer veel minder ontspannen. Bij een trailrun kan ik veel meer genieten en ben ik veel minder met het resultaat bezig.’ Desalniettemin werd Anouk eerste dame op de 21 kilometer. ‘Ik wil wel goed lopen hoor en daar doe ik ook echt mijn best voor, maar ik ervaar gewoon niet zo veel druk. Lopen in de natuur vind ik gewoon erg fijn.’

‘Dat is typisch voor trailrunners’, zegt Ron. Het zijn mensen met respect voor de natuur. Er hebben 500 mensen over het parcours gelopen en bij het opruimen van de markeringen hebben we geen enkel afvalpapiertje gevonden!

Henk nam deel aan de 39 kilometer: ‘Hoe langer ik loop, hoe meer plezier ik heb. Het begint mij eigenlijk nooit te vervelen. Ik heb deze trail ook wat harder gelopen. Soms beschouw ik een race als duurtraining en loop ik rustig met anderen. Maar ik was er nu vijf maanden tussenuit geweest vanwege een blessure en had wel zin om te racen.’ En niet zonder succes, Henk kwam als derde binnen. ‘Ja, ik had goede benen. Met mijn 53 jaar ben ik niet ontevreden. Leuk dat ik de jongkies nog een beetje voor kan blijven.’

Terwijl Anouk en Henk aan het lopen waren, reed Ron op zijn mountainbike als vliegende keep over het parcours om alles in de gaten te kunnen houden en direct te kunnen schakelen voor het geval er wat mis mocht gaan. Ook stond er een leger van achttien EHBO-ers in het veld en was de reddingsbrigade met quads aanwezig voor het geval dat er iemand met een gebroken been van het parcours gehaald zou moeten worden.
Ondanks dat Ron niet aan zijn eigen race heeft kunnen deelnemen, kijkt hij zeer tevreden terug op het evenement. ‘Ondanks de tegenslagen waarmee je tijdens het organiseren van een trail mee te maken krijgt, heb ik de hele dag rondgelopen met een dikke vette grijns op mijn gezicht!’