Door: Bouwe Bossenbroek
”Allahu Akbar” galmt er uit de speakers van de moskee. Het is is 3:55 en mijn eerste nacht in Marokko. Het is de aankondiging van de Fajr, het ochtendgebed binnen de Islam. Gisteren ben ik aangekomen in Marrakech, ik was hier al eens eerder maar toch verbaas ik mij weer over de levendigheid op het grote centrale plein Jemaa El Fna met al zijn geuren, kleuren en geluiden en het omringende doolhof van straatjes die de Medina vormen en waar overvolle winkeltjes om je aandacht vragen…
Na de rest van ons kleine gezelschap ontmoet te hebben bespreken we tijdens een heerlijke eerste kennismaking met de keuken van Marokko de rest van de reis. De reis is georganiseerd door Mudsweattrails en 360° Travels & Expeditions, en met twee zeer ervaren gidsen Jeffrey Oonk (ontwikkelaar van deze trip) en Gideon Zadoks (een onuitputtelijke bron van mooie verhalen over Afrika en ultra lopen) zijn we in goede handen. Dit wordt aangevuld door een klein gevarieerd gezelschap waarvan ik er een aantal ken van de UTMB reis van vorig jaar.
De volgende ochtend verlaten we onze Riad en worden we opgepikt door Mohamed en Mohamed. Zij zetten ons buiten Marrakech af in de Agafay steenwoestijn waar ons avontuur begint en zij zullen gedurende de reis het bagagevervoer voor hun rekening nemen. Aan de horizon van dit droge en ruige landschap tekenen zich al de contouren van de hoge atlas af met als hoogste punt de besneeuwde top van de berg Toubkal waar we over 6 dagen hopen terug te kijken op een geweldige tocht. Over stoffige paden door kleine dorpjes waar we enthousiast begroet worden door de bewoners slingeren we in twee dagen naar de voet van de Atlas. Het is warm wat het lopen soms zwaar maakt maar steeds opnieuw weet het landschap ons te verassen met zijn flora en fauna (wie verwacht er een dikke pad midden in een steenwoestijn?) en de hartelijke ontmoetingen met de lokale bewoners van dit gebied.
Op dag twee heeft zich een zwerfhond bij ons aangesloten die we uiteindelijk “Atlas” noemen. Uiteindelijk loopt deze hond in twee dagen ruim 65 kilometer met ons mee over bergpassen, hekken en door groene dalen en zandkleurige dorpjes alvorens hij besluit op eigen gelegenheid verder te gaan.
Vanaf dag drie (welke mij achteraf het zwaarste viel) begint het echt te stijgen en over een lange piste (gravel road) maken we langzaam steeds meer hoogtemeters, De kleuren van de dorpjes passen zich aan aan de veranderende omgeving en langzaam stroomt er ook wat meer water door de groene valleien waar we doorheen rennen.
Na een lange klim en prachtige afdaling worden we bij het kruisen van de doorgaande weg richting Imlil door Moh en Moh verast op een heerlijke lunch compleet met Toearegthee (de muntthee die overal in Marokko met veel suiker wordt gedronken). Het is Ramadan en licht bezwaard ten opzichte van onze bezorgde nieuwe vrienden nemen wij al het lekkers tot ons, we kunnen de energie goed gebruiken voor de aankomende kilometers die ons naar een hoogte van 2400 meter in het plaatsje Tacheddirt brengt.
Aan het eind van de dag vullen de steile paadjes in de tegen de berg aan geplakte dorp zich met schapen en geiten die door kleurig geklede meisjes en jongens vanuit de omliggende bergen worden teruggedreven richting de verschillende kralen die zich bij ieder huis bevinden. Wanneer het stof en lawaai weer is neergedaald hebben alle dieren hun onderkomen voor de nacht gevonden. Na zonsondergang worden we wederom getrakteerd op een uitgebreid maal uit de Tajine ter ere van Jeffrey zijn verjaardag (voor wie Moh en Moh ook een heerlijke taart hebben geregeld).
De volgende dag is “Atlas” de hond verdwenen en voor ons staat er een lange klim naar de pas Likemt. Het pad naar deze pas slingert zich met veel haarspeldbochten naar boven, eenmaal boven worden we enthousiast begroet door een bewoner van Tacheddirt die ons vooruit is gegaan en nu heerlijk gekoelde flesjes cola uit de sneeuw en Marsen en Snickers te koop aan bied welke enthousiast worden afgenomen. Aangezien hij geen andere kopers meer verwacht vult hij zijn Dora rugzak na ons vertrek met de overgebleven koopwaar om vervolgens weer dezelfde weg af te dalen.
Wij kunnen tijdens het dalen lekker vaart maken en door prachtige groene valleien, waar nog snel geplonsd kan worden stijgen we uiteindelijk weer naar de n’Ououraine pas om vanuit daar vlot af te dalen naar Amsourzerte waar onze gite zich bevind.
De volgende dag stijgen we via Lac D’Ifni naar de pas n’Ouanoums. Onderweg komen we een begrafenis stoet tegen begeleid door mannen die op een baar de in doeken gewikkelde overledene met zich mee dragen. Bij het meer hebben we nog snel een plons kunnen nemen om lekker af te koelen maar op het steile pad naar boven zien we het weer betrekken en wanneer de hagel hard naar beneden komt en de eerste donder hoorbaar is wordt er besloten het slechte weer uit te zitten. Tijdens het wachten onder de rots krijgen we het koud maar de zware klappen en de constante hagelbui doen ons beseffen dat uitzitten op dit moment de beste keuze is. Wanneer het donder afstand neemt is de omgeving bedekt met een witte laag hagel en besluiten wij het laatste stuk naar de pas aan te gaan. Vanaf de pas dalen we uiteindelijk snel af richting de Refuge Nelter (Toubkal), hier maken we voor het eerst sinds langere tijd weer kennis met andere toeristen die allemaal zijn gekomen om de Toubkal te beklimmen.
We instaleren ons in een van de slaapvertrekken en na wederom een goede maaltijd liggen we die avond op tijd op bed.
De volgende dag staat de Toubkal op het programma om vervolgens met een omweg af te dalen naar Imlil waar deze reis eindigd.
Rond 4:30 vetrekken we richting de top van de Toubkal, de lampjes die ons in eerste instantie omringen laten we tijdens de klim steeds verder achter ons. Over rots en sneeuwvelden klimmen we omhoog richting de top. Hoewel deze letterlijk het hoogste punt van deze reis markeert en het uitzicht prachtig is is het voor ons slechts een passage in een een schitterende tocht. We dalen snel af richting de hut waar we weer wat kunnen eten en besluiten gezamenlijk de lange omweg terug te nemen richting Imlil, hier vinden we al snel weer de rust en eenzaamheid die deze tocht zo gekenmerkt heeft. In het prettige gezelschap van mijn medereizigers klimmen en dalen we langs prachtige paden de laatste kilometers van onze tocht. In Imlil worden we bij Moh thuis getrakteerd op een maaltijd voor we weer met de bus naar Marrakesh vertrekken.
Wat mij bij blijft aan deze tocht zijn de mooie mensen die we onderweg tegen kwamen en die vaak oprecht bezorgd waren over de tocht die we maakte. Het reisgezelschap dat bestond uit 7 verschillende karakters (Marieke, Liane, Nieves, Frank, Gideon, Jeffrey en ikzelf) die moeiteloos dit avontuur met elkaar aan gingen en open stonden voor alle verassingen die we tegen kwamen. De uitstekende begeleiding door Jeffrey en Gideon, die ons professioneel door deze prachtige omgeving hebben geloodst en ons daarnaast vermaakte met anekdotes uit een afwisselend leven. En natuurlijk de prachtige natuur waar we 6 dagen lang deel van hebben mogen uitmaken.
Mocht je voor volgend jaar nog een mooie omgeving zoeken om je trailrun vakantie door te brengen dan kan ik Marokko zeker aanraden!
Dank aan Mudsweattrails en 360 Travels & expeditions.
Trackbacks/Pingbacks