Door: Dylan Metselaar
Daar rennen we dan. Op weg naar het Drenkelingenhuisje dat maar niet dichterbij lijkt te komen. Links, rechts, voor, achter en in onze schoenen: het enige wat we zien is zand. Behalve wij twintigen is er in de verste verte niemand anders te zien.
Halverwege de eerste dag is de Waddentrail al magisch te noemen. Een paar uur geleden stapten we met alleen onze trailrugzak nog op de boot in Den Helder. Nu staan we midden op de Vliehors, waar de Koninklijke Luchtmacht een dag later weer schietoefeningen zal uitvoeren. De benen beginnen stukje bij beetje zwaarder te worden, na de eerste 20 kilometer op Texel – en voor de echte bikkels zelfs 36.
Voor mijzelf is het de eerste keer dat ik een ander Waddeneiland dan Texel aandoe. Vakantie in eigen land? Het lijkt er niet op. Hier op de Vliehors sta ik, met verbrand hoofd, in een on-Nederlandse omgeving en oase van rust. Voor een Randstedeling als ik dan.
Net nadat we het strand na elf kilometer almaar rechtdoor wel hebben gezien, stuurt de route ons het groen in. Om uiteindelijk na meer dan twee uur op Vlieland pas de eerste medemens te begroeten. Als de jachthaven in zicht is, zit het hoofd al vol met mooie herinneringen.
Daar komt er snel één bij als we de Spes Mea zien liggen en de Lotus zich hier even later bijvoegt. Het zijn de twee schitterende historische platbodems van de bruine vloot die deze vijf dagen ons varend thuis zullen zijn.
We frissen ons op, vullen onze energie aan met het avondeten, drinken het restje bier dat nog in het fust zit en dan is het al snel tijd om onze hutten op te zoeken. Want in alle vroegte staan we weer op het strand, waar we met een grote groep vroege vogels de zonsopgang tegemoet rennen.
Na het ontbijt gaat het avontuur verder, want de platbodems zetten koers richting Terschelling. Veel wind staat er niet, maar gelukkig net voldoende om de motor uit te zetten en de enorme zeilen te hijsen. Waar schippers Ted en Erik onze hulp bij nodig hebben, en bij sommige lopers verborgen talenten naar boven komen.
Na de lunch onder zeil trekken we de hardloopkleren weer aan en worden de drinkzakken gevuld voordat we voet aan wal zetten op het derde eiland. Op Terschelling kunnen we kiezen tussen 19 en 27 kilometer.
Voor de verste groep hebben gidsen Remko en Gideon een uitdagende route door de duinen in elkaar geknutseld: letterlijk dwars door de cranberrystruiken. Wie de eerste dag met onzichtbare paden op Texel heelhuids was doorgekomen, ontkomt nu niet aan schrammen op de benen. Onderweg hebben we genoeg tijd om te genieten van de flink afwisselende omgeving, voor een duik in zee en drankje tussendoor in de strandtent.
Bij het inzetten van de zonsondergang gaan de motoren van de Spes Mea en Lotus alweer aan. We hebben namelijk een flinke overtocht voor de boeg naar Schiermonnikoog. Vanwege de waterstanden is Ameland een dag later aan de beurt en omdat Schier een getijdenhaven heeft, is het zacht gezegd handig dat we op tijd aankomen. Dus varen we de hele avond door, om als iedereen al slaapt op zee voor anker te liggen.
Dat brengt ons een adembenemende ochtend. Zonder dat dit is afgesproken, staat vrijwel iedereen om half zeven met kleine oogjes op het dek. Het is het meer dan waard. Op open zee genieten we van een geweldige en onbeschrijfelijke zonsopkomst.
Al snel varen we weer en rond half twee ligt er nog genoeg water om de haven van Schiermonnikoog in te varen. Dat zal een paar uur later heel anders zijn. Als we terugkomen van onze ronde over het vierde eiland is al het water verdwenen en liggen de platbodems op de bodem.
Op Schier loopt de route deze derde dag volledig door het nationaal park door de duinen en een prachtig bos. Op die manier beleven we een comfortabel ‘hersteldagje’ met afstanden van 27 en 35 kilometer. Een koude en bewolkte tocht op zee leek een voorbode voor een frisser dagje, maar als we gaan lopen breekt het open en worden de lange mouwen door iedereen al binnen vijf kilometer ingeruild voor korte.
Als we de volgende ochtend om kwart voor zeven (fris en) fruitig naast de boten staan, is er in de verste verte nog altijd geen zee te bekennen. We lopen ons wakker met een rondje van 10 of 13 kilometer tussen de vuurtorens, waarvan er één toch een watertoren blijkt te zijn. Tijdens het ontbijt stroomt de haven plots vol en al snel ligt er weer genoeg om door te gaan naar alweer het vijfde eiland.
Met Ameland werd het mooiste voor het laatst bewaard. Met een strakblauwe lucht en een geweldig warme temperatuur rennen we de kwelders in. Een stuk met een kudde schapen voor ons uit rennend, tot de groep ineens angstvallig stilstaat. Het trailen gaat namelijk nu pas écht beginnen.
We zien een brug, maar wel anderhalve meter modder om óp die brug te komen. Gelukkig volgen nog voldoende natte gebieden om de schoenen weer schoon – en opnieuw vies – te krijgen. Dit maakt het avontuur compleet.
Het merendeel heeft inmiddels richting de 150 kilometer in de benen en dat is te voelen. Maar we slepen elkaar erdoorheen: elke stap is er één dichter bij de boot en als we aan een glas koud Amelands Beetje Blond bier zitten, zijn we de benen die niet meer willen al snel vergeten.
Op deze laatste avond maken we met de hele groep het centrum van Ameland bruisend en zoals het ons de hele week betaamt staan we ook die volgende ochtend om half zeven in het pikkedonker weer aan wal. Met hoofdlamp op lopen we gezamenlijk met flink stijve benen de laatste tien kilometers.
Wat rest is een wilde tocht naar Harlingen. Na een week waarin we ons geen mooier weer hadden kunnen voorstellen, beleven we op zee alsnog een onstuimig dagje met veel wind. Zeilen zit er zelfs niet in. De boot gaat bij vlagen flink heen en weer en de golven zorgen ervoor dat het niet droog blijft op het dek.
Na iets meer dan vijf uur varen wordt het water rustiger. Want we varen de haven van Harlingen binnen en dan zit het er ineens weer op. Het is tijd om afscheid te nemen van elkaar en allemaal onze weg naar huis te zoeken.
Wat rest zijn de herinneringen, die er gelukkig meer dan genoeg zijn dankzij de prachtige en afwisselende Waddeneilanden. Wát een avontuur.
- Ben je geïnteresseerd om volgend jaar ook mee te gaan? De data zijn: 11 tm 15 september 2022.
- Mail voor vragen naar trailreizen@mudsweattrails.nl.
- Voor boeken ga je direct naar Waddentrail, door tij en ontij – 360° Explore | Avonturen & Expedities (360explore.com)