Samen sterk

Zowel gister als vandaag ben ik als ‘warming-up’ met Marc Weening en Mark Groeneweg de paden opgegaan. Zo’n eerste dag in de bergen vind ik altijd weer even wennen. Hoe fijn om dan met deze twee ervaren trailers op pad te zijn. Wat een toppers zijn dat. Serieus. Eigenlijk bizar dat zij nog een cursus gaan volgen. Ik vergelijk ze graag met de 3 V’s (maar dan niet uit Volendam): Voorbeeld, Vrienden, Vertrouwen. Afdalen wordt ineens eenvoudig als je voorbeeldvoetstappen kunt volgen, de heenreis in de MST-bus is gewoon dolle pret met deze maatjes en aan vertrouwen geen gebrek als je weet dat er regelmatig even achterom gekeken wordt of jij nog lekker draait.

En met name dat vertrouwen, dát kon ik gister wel even gebruiken. Hoewel ik vorig jaar een aantal weken in dit bergmassief heb doorgebracht, lagen de paden er gister wel even heel anders bij: één grote blubberzooi, sneeuw en onherkenbare paadjes. Flinke kluif voor dag 1 in de bergen. Gelukkig had ik mijn 2 VVV’s bij me. Mark Groeneweg en ik hebben geprobeerd de top te bereiken, maar hiervoor moesten we op heel steile ijspassages lopen. Ik zal eerlijk zijn: ik scheet in m’n broek! Serieus. Wat je nooit moest doen, deed ik: ik keek omlaag. En oh mijn god, dat was STEIL! En terwijl ik naar beneden keek, stond ik dus nog met een half voetje en één stok op die supergladde sneeuwpassage. What to do?

In het kader van ‘risicobeheersing’ vroeg ik Mark wat hij in dit geval met een groep zou hebben gedaan. Resoluut antwoordde hij dat hij direct terug zou zijn gegaan. Mijn eerste reactie was: ‘wat doen wij hier dan nog?! Terug!’ Maar terwijl we aan het kletsen waren, stapte hij heel beheerst door… Zoals het een echte VVV betaamt, stampte hij iedere keer stevig in de sneeuw zodat ik in zijn voetstappen kon treden. Maar geloof me, zelfs dit ‘uitgezette’ pad was nog verrekte tricky. Op het moment zelf heel spannend en ja, ik vond het ook echt wel eng, maar achteraf ook wel weer heel gaaf..

Hoewel ik nu een watje lijk (en misschien in de bergen af en toe ook gewoon echt wel ben) voel ik me soms ook mega stoer. Een paar jaar geleden, tijdens een MST-clinic, ben ik gevallen voor MudSweatTrails. De mannen achter deze organisatie stralen passie, enthousiasme en inspiratie uit. Als team weten zij een sfeer, misschien zelfs wel een bepaalde cultuur, te creëren die mij enorm aanspreekt. Avontuur, beleving, lol, kameraadschap, maar misschien wel vooral gedeelde passie. Deze kernkwaliteiten sluiten naadloos aan op mijn ideale way of life. En dat realiseerde ik me meteen. Hoe gaaf dat ik nu met deze voorbeeldmannen zo vaak op pad ga?! En hoe tof dat ik mezelf inmiddels al best wel een (trotse!) MST’er voel? En hoe leuk dat ik nu zélf trailers in de dop mag enthousiasmeren en inspireren?

De eerste regel van deze alinea deed wellicht vermoeden dat ik een stoer avontuur zou delen, maar bovenstaande klinkt natuurlijk nog steeds een beetje soft. Dat stoere verhaal komt nu. Want echt hoor, vandaag was ik best een stoere chick. Ik heb afdalingen genomen die ik in mijn eentje nooit (maar dan ook nooit!) zou hebben genomen, ik heb over bruggetjes geglibberd die onder het mom van ‘risicobeheersing’ nooit (maar dan ook nooit) genomen zouden worden, ik heb over een riskante bergkam gedribbeld, ben 10x uitgegleden (en weer opgestaan) en heb mezelf omhoog gehesen aan een of andere ketting op 2000 meter hoogte.

Maar het belangrijkst: ik heb GENOTEN. Wat een fantastische tocht heb ik vandaag gemaakt. Tijdens momenten als deze ben ik intens gelukkig. Ik kom op prachtige plekken. Ik overtref mijn eigen kunnen. En ik (be)LEEF! Neemt niet weg dat ik het soms echt even heel spannend vind: die momenten dat je eigenlijk nergens fatsoenlijk je voet neer kunt zetten zonder weg te glijden (en dat op behoorlijke hoogte). En soms is het ook echt wel even balen als er nét een wolkbreuk is als jij met je matties op een glibberig bergkammetje staat te glijden. Maar hoe leuk om dit met (ervaren!) maatjes beleven?! En heel fijn als je weet dat er altijd één van de 3 V’s zich even om je bekommert en advies geeft wanneer dat nodig is. Voor mij het ‘samen sterk’ gevoel. En dat is een heel lekker gevoel.