Selecteer een pagina

Er bereiken mij nogal wat vragen over de voorbereiding op de Tor Des Geants ; een trail van 330 km non-stop door de Italiaanse Alpen. Vragen uit nieuwsgierigheid en omdat een enkeling speelt met de gedachte om ooit……….…… Hieronder mijn antwoorden op FAQ

Cijfers zeggen niet alles...
Voor velen is de Tor Des Geants een grote Goretex Trans Alpine. Ondanks dat de TDG maar 50 km langer is bevat hij 2x zoveel hoogtemeters. 280 km en 12000mD+ voor de TA versus 333 km en 24.000 mD+ voor de TDG. En meestal geldt : hoe steiler de trail hoe ruiger.

De TA wordt gewonnen in 28 uur, 10 km per uur. De TDG wordt gewonnen in 76 uur. Na aftrek van de slaaptijd (3 uur voor de winnaars) betekent dat nog altijd minder dan 5 km per uur.
Het finisherspercentage van de TDG ligt tussen de 50 & 60% in een gemiddelde tijd van ruim130 uur. Volgens een amateur-statisticus bestaat ¾ van de finishers uit zeer sportieve bergbewoners en lopers (m/v) die bij ultratrails in het eerste deel van de klassementen eindigen. Ik zie zelf de TDG meer als een vervolg op 100 mijlers in de bergen (of andere trails waarbij je 24h of meer onderweg bent) dan als een vervolg op een etappeloop als de TA of de 4-Trails waar je 3/4 van de dag rust. Je zelf, onder alle omstandigheden, op je gemak voelen op kleine verlaten bergpaadjes is een must.

Persoonlijke voorbereiding
Na deelname in 2010 & 2011 sla ik 2012 over. Mentaal breng ik het niet op om me vol enthousiasme in te schrijven. Dat geeft me de gelegenheid om de race in 2012 van achter de computer te volgen. Gelukkig wordt ik ingeloot voor de 2013 editie.
Verbeterpunten zijn er altijd dus maak ik een analyse van m’n vorige deelnames. Ik besluit ondanks mijn geslaagde TDG 2011 alles ter discussie te stellen.

Wedstrijd indeling
Hoe deel je een ruim 100 uur durende wedstrijd in ? Waar, wanneer en hoelang slaap je? Waar valt tijdverlies te beperken. De zelfkennis die ik in de eerste 2 edities opdeed moet goed gebruikt worden. Onderzoek van de gebroeders Millet, beiden TDG podiumbeklimmers en werkzaam als fysiologisch onderzoeker (Lausanne / St Etienne) verschaffen nog wat inzichten. Ik maak meerdere wedstrijdplannen m.b.t. eten, rust en slapen.

Voeding
Daar valt winst te halen. Inmiddels heb ik helaas al vele malen bewezen dat ik het best een uur of 10 misselijk en zonder energie inname uithoud tijdens een wedstrijd. Maar ideaal is het zeker niet. Ik sla aan het gel mengen en test het resultaat tijdens meerdere wedstrijden uit. Eigen gel, waarvan ik 2 kilo meng, aangevuld met hartige zaken op de ravito’s wordt het protocol. De Italiaanse ravitos zijn vaak culinaire hoogstandjes.

Materiaal
Ondanks dat mijn materiaal prima voldeed probeer ik het te verlichten. Ik test met succes andere lichtere schoenen (brooks cascadia) en keer toch terug naar het comfort van m’n vertrouwde Salomon XT Wings. Een lichtere zeer stabiele rugzak (raidlight) krijgt m’n goedkeuring maar het geklots van de bidons zit te dicht bij m’n oren ; terug naar m’n vertrouwde tasje dat ik nog eens met schaar, naald en draad bewerk. De langere korte broek, die ook als reglementaire lange broek mee mag valt af. Uiteindelijk vervang ik alleen een Petzl hoofdlamp voor een zeer lichte en krachtige Stoots lamp. De verplichte uitrusting is wat mij betreft ook de noodzakelijke uitrusting. Bij slecht weer kan er altijd nog een regenbroek bij.
De geplande 2 kilo gewichtsbesparing door zelf wat af te vallen gaat jammerlijk de mist in.

Training.
Ook in de training leg ik het accent anders. Minder op kwantiteit, meer op kwaliteit.
Meer interval training ; de stijgsnelheid kan in theorie best wat omhoog. Eén of twee keer in de week een korte krachttraining. Minder en kortere lange duurlopen. Meer hoogtemeters. Bij m’n wekelijkse heuveltraining sjouw ik een 6 kg rugzakje mee ; ruim 2x zo zwaar als m’n maximaal volle race rugzak. Ook ren ik daarmee niet meer omhoog, maar wandel ik. De afdaling moet steeds sneller. Lange duurlopen doe ik nog maar zelden.
Bij m’n nieuwe trainingsopbouw merk ik dat er een grotere aanslag wordt gedaan op m’n herstel capaciteit. Komt dat door m’n leeftijd of door de hogere intensiteit ?!
De laatste 3 weken voor de TDG bouw ik m’n training af. Steeds minder en kortere trainingen, meer rust en een goede ‘slaapvoorraad’ opbouwen. De laatste 3 dagen voor de start zoveel mogelijk rust. Achterstallige administratie wegwerken !

Voorbereidende wedstrijden.
Generale repetitie is de Ronda del Cims in Andorra eind juni. Een stevige 100 mijler. Die verloopt niet heel soepel, ik zit nooit lekker in de race. Hopelijk zorgen de kleine ‘foutjes’ ervoor dat ik extra alert ben als het ‘showtime’ is.
Eind juli sta ik aan de start van de UTB ; 102 km Franse Alpen, een absolute aanrader qua sfeer en parcours. Het is m’n enige echt lange training waarbij ik nieuw materiaal test en ik me concentreer op de mentale kant van de TDG.

Mentale training
Tijdens m’n talloze interval trainingen laat ik alle cols vele malen de revue passeren ; bij dag, bij nacht, bij zon, regen en sneeuw. Ik probeer me in te beelden dat ik de paar saaie vlakke stukken ren. Ik oefen me in het oplaan van mooie positieve beelden in m’n geheugen en om ze weer op te roepen. Ik verzin mantra’s die me gaande kunnen houden. Ik repeteer en repeteer. Ik weet dat alles wat op dit gebied geen automatisme is door de vergaande vermoeidheid niet gaat werken tijdens de race.

 

Splash this around