Trans Atlas: een perfecte mix van woeste bergen, kleurrijke woestijn, droge hoogvlaktes en intens groene valleien.
De Marokkaanse Atlas is al ruim een decennium één van mijn meest geliefde bestemmingen. Wilde natuur, verrassende cultuur, vriendelijke bewoners, kleine paadjes, prachtige dorpjes vormen hier het decor van intense trailrun avonturen.
In mei 2022 starten Luc en ik ons Trans-atlas avontuur, een kleine 300 km in het door Berbers bevolkte deel van Marokko. Volgens de lokale gidsen ligt er nog teveel sneeuw voor een deel van de tocht. Ik denk dat het wel meevalt. Op de eerste col van 3.400 m valt het inderdaad mee: de Toubkal vallei ligt nog wel vol. In de hut slapen we uit, de zon staat dan al lekker op de besneeuwde hellingen en op onze gympies halen we de klimmers op stijgijzers makkelijk in. ‘Timing is everything!’ De Toubkal, 4.167m, is ons eerste hoogtepunt.
Kunnen we dan ook afdalen naar de woestijn kant van de Atlas? Er is nog niemand de 3.600m hoge pas over geweest. Het blijkt goed te kunnen, we dalen vrijwel sneeuwvrij de 1.700m af naar Lac Ifni, wat midden in een steenwoestijn ligt. De lokale thee verkoper is, na 2 jaar Covid, bezig z’n winkeltje voor het eerst weer open te doen. Hij is net zo blij met ons als wij met hem. Zijn vers gebakken brood smaakt ons uitstekend!
De dagen rijgen zich aaneen met vaste rituelen; muntthee ´s ochtends ´s middags en ´s avonds. Tagine, het traditionele Marokkaanse gerecht, in diverse smaken als avond eten. Dadels en pinda´s als lunch. Kleine verborgen bronnen voor drinkwater. Altijd vriendelijke Berbers op verrassende plaatsen. Keien paadjes zonder eind. Wilde verfrissende rivieren.
Slapen tussen dekens en kunstig geweven tapijten in simpele hutten
Eindeloze valleien, er is er niet één hetzelfde, geen dag lijkt op elkaar. Het groen houdt altijd abrupt op, daarboven is het droog en stenig. De spaarzame bebouwing is in bijna iedere vallei anders. De geologie van het landschap is extreem kleurrijk en verrassend. We vinden fossielen op 2.800m bij een meer in de woestijn. De canyons hebben soms bijna geheime paadjes langs de wanden. We lopen over een intens groen plateau, dat later in een droge prairie zal veranderen. Kleinschalige landbouw gaat samen met oude ingenieuze irrigatiekanalen. We blijven, vele malen per dag, onze verbazing uitspreken over dit grillige steeds weer veranderende landschap.
We naderen na 7 dagen de M’goun, met z’n 4.071m het laatste hoogtepunt van onze tocht. Het landschap is weids, wild-west achtig, met grotwoningen van herders in verborgen canyons. De berghut lijkt een oude koloniale legerpost, spartaans maar de Tajine is smakelijk. Ondanks de stormachtige wind lopen we over zwart maanlandschap naar de graat op bijna 4.000m, om er keihard vanaf geblazen te worden. De tocht over de 4 km lange graat blazen we af. De M’goun bewaren we voor een volgende keer!
Stil en melancholiek beklimmen we de laatste col om terug te keren naar Tabant, een gezellig dorp in de vruchtbare Ait-Bougmez vallei. De terugkeer naar de chaotische Marrokaanse beschaving is wennen. Auto’s, internet, cola, winkels en asfalt; echt gemist hebben we het niet!
Spreekt het bovenstaande je aan? In 2023 organiseren MudSweatTrails en 360Explore meerdere trail reizen naar de Marokkaanse Atlas (op nog 3 uur vliegen vanaf Amsterdam). Of wil je liever met je eigen trainings of trail club ? Ook dat kan, in overleg maken we een maat-reis naar deze fantastische trail bestemming!