Trail du Saint Jacques (RR)

We starten om iets over negen in een voormalig munitiedepot midden in de indrukwekkende Naamse fortificatie. Mijn twijfels over de hoogtemeters komen uit. De eerste 15 kilometer lopen we veel over asfalt door half verstedelijkt gebied, het parcours is ‘roulante’, redelijk vlak. Dat is dan toch het offer dat je als organisatie moet doen om een pad met een historisch karakter te kiezen. Saint Jacques (Sint Jakob) heet in het Spaans ‘Santiago’, het traject waarover de race loopt is de GR 126, een deel van het pelgrims pad dat helemaal doorloopt naar Santiago de Compostella in Noord-Spanje. Ach nou ja, het asfalt in het begin is een mooie mentale training.

Rond kilometer dertig klimmen we via de Gayolle het Bocqdal uit naar Evrehailles. Bekend terrein, hier passeer ik met regelmaat. De steile klim in rechte lijn is de meest noemenswaardige van de wedstrijd. Niet dat dat erg is, want het tweede deel van het parcours is interessant en op de ravito’s is de sfeer optimaal. Feestjes bouwen is een van de specialiteiten van de streek. Dat bewijst ook Laurent Germain, die in zijn eentje een ‘wilde ravito’ beheert vanuit zijn garage, gelegen aan het parcours. Hij promoot zijn dorp op geheel eigen wijze: Hij schenkt een Orval in voor iedere loper die daar behoefte aan heeft. Ik deel een ‘bière catholique’ met Nicole. We moeten nog 15 km en het tempo ligt best hoog, voor mijn doen. Vijf kilometer verder komen we weer bij een ravito, een officiële dit keer. Hier staan een paar mannen in Middeleeuwse gewaden en een Jakobsschelp om hun nek lokaal bier (niet catholique) te schenken. We kunnen onze lol niet op. Het chagrijn van de eerste anderhalf uur asfalt is na het tweede minibiertje onderweg geheel verdwenen. Geheel in stijl eindigt de race een uurtje later met de beklimming van 500 steile traptreden die ons de citadel van Dinant in voeren. We zijn bijna vijfeneenhalf uur onderweg en ik ben bekaf als ik boven ben, omdat Nicole het tempo nog wat opschroeft, met de eindstreep – en een vrouwelijke loopster voor ons- in zicht.

Aan de finish wordt het goed opgebouwde feestje voortgezet in een grote biertent, die in de Oktoberfesten niet zou misstaan. Na de wedstrijd krijgen we een warme maaltijd van aardige kwaliteit, gezien het feit dat er 1000 monden gevoed dienen te worden. Bier vloeit. Rijkelijk bij de een, met mate bij de ander, die de shuttle -bus in stapt om zijn auto op te gaan halen in Namen.