Ultra Fiord Patagonië – race report
Ragna startte vorig weekend haar wereldreis met een wereldrace: de Ultra Fiord in Patagonië, Chili. Een race die veel wilder en ruiger is dan normaal gesproken doordat er op ontoegankelijke en onbereikbare plekken wordt gelopen…
De race start in heuvelachtig landschap richting de Torres del Paine. Bij km 3 verwachten we dat we tot onze middel door een rivier moesten baden, maar we hadden geluk en werden iets omgeleid naar een brug. Niet lang daarna begon het geploeter door enkeldiepe modder, “turba” en af en toe een riviertje. Koud, maar ook wel weer prettig om wat schoon te worden. Vanaf km 10 tot 29 kregen we meer van hetzelfde, maar veel heftiger: modder en turba tot je knieën en riviertjes tot je middel. Kortom, avontuurlijk en zwaar! Hierna begon de klim naar de gletsjer. Eerst door een heideachtig terrein, later over grote rotsblokken en het laatste stuk door sneeuw met Yaktrax (sneeuwkettingen). De condities op de gletsjer waren goed, maar er zaten meerdere scheuren in die we moesten zien te vermijden. Voor Europese begrippen zou dit gedeelte vanwege de veiligheid van de deelnemers niet mogelijk zijn. Na de gletsjer kwam er weer een lang gedeelte met rotsblokken, waaronder een loodrechte afdaling waar de deelnemers één voor één moesten afdalen. Ik liep op de 4e van de 70km afstand (er liepen ook mensen 100km en 100mijl) en kwam die mensen op mijn pad tegen. Dat betekende soms wachten op mijn beurt om door een passage heen te komen. Hierdoor verloor ik veel tijd ten opzichte van de eerste 3 deelnemers (heren..).
Maar goed, de race ging door en uiteindelijk kwamen we weer in het vlakkere terrein. Mij stonden nu nog ruim 25km te wachten door ondoorgrondbaar terrein. Korte steile klimmen en afdalingen door modderige bossen, heide met turba tot over je knieën en riviertjes waar je doorheen moest baden. Het leek nooit te eindigen. De snelheid ligt op die moment rond de 8min/km. Noem het geluk of pech, maar na 7 en een half uur was m’n gps leeg en liep ik zonder enig idee van tijd en afstand. Uiteindelijk kwam de laatste brede rivier in beeld. Ik wist dat het vanaf daar nog maar 300m was tot de finish. De tranen van vreugde en emotie sprongen in m’n ogen. Na 9 uur en 45min kwam ik over de finish!
Een uur later dan verwacht, maar als eerste dame en net anderhalve minuut na de derde heer. De finish was ergens “in the middle of nowhere” en het was nog een klus om transport te krijgen terug naar ons hotel. Voor mij was toen pas eigenlijk het doel bereikt: Bij het hotel kon ik eindelijk weer m’n kleine meisje omhelzen. Maar wat een aanrader, de Ultra Fiord in Patagonië!
Volgende stop is Ecuador. Als voorbereiding op de hoogte van de Yading Skyrun in China, die ik op 2 mei loop.