Gangmaker op het ‘juiste’ feest
Wat een ‘MudSweatTrails’ trail-weekend met een mens kan doen..
Door: Ruud Kappert
Het was vrijdagavond 20:00 uur en de trailers druppelde langzaam binnen op station Mook. Hier stond een toffe 17 km trailrun op ons te wachten door de Mookerheide. Als mede begeleider van één van de drie startgroepen had ik er zin in, vooral omdat ook ikzelf nog nooit in dit gebied had gelopen. Gaaf!
Toeval geschiedde dat deze vrijdag 21 mei mijn laatste werkdag was. Het afgelopen half jaar heb ik als Fysiotherapeut en Beweegagoog gewerkt in de ouderenzorg, op projectbasis. Ik zal er niet om liegen, het was begin november van 2020 erg wennen voor me in de zorg, vooral omdat het eigenlijk niet gepland was. Vanwege een nieuwe lockdown periode en de daarbij horende gevolgen moest ik mijn toenmalige woonplaats Chamonix verlaten. Balen en even slikken. Toen ik deze baan kreeg in de ouderenzorg leek me dat een mooie manier om deze ”Coronaperiode” te overbruggen. En dat was het ook, al was het niet mijn ideaalplaatje. Iets neerzetten in de zorg in een half jaar bleek pittig.
Vooral omdat ik al snel merkte dat de zorgbranche niet echt een aanpak cultuur heeft. Mijn manier van werken, handen uit de mouwen steken en gaan, kreeg zeker in het begin meer weerstand dan medestanders. Toch voelde ik de wil om deze energie en positiviteit erin te blijven steken. ”De mensen voor wie ik zorg en beleid maak hebben toch de fundering van onze maatschappij gelegd”, bleef ik tegen mezelf zeggen om niet mijn moraal te verliezen. Het knaagde een beetje dat het me na een maand of 2 meer energie kostte dan het me opleverde. Veel tijd en energie om hard te
blijven trainen bleef er niet over. Jammer.
Op weg naar mijn 2e vaccinatie in Wijchen (omdat ik met de kwetsbare doelgroep werk) had ik de radio in de auto aan. Acda En De Munnik – Niet of nooit geweest, kwam voorbij en toen viel er een kwartje. De zin ”Ik ben de gangmaker op het verkeerde feest” raakte me, en paste precies bij hoe ik me voelde in deze periode. Na de prik ging ik met Marc (MST), een mooie ronde lopen in de Hatertse Vennen. Ik vertelde hem over het momentje in de auto, over het kwartje dat viel. Na de plaat samen te hebben geluisterd moesten we er even hard om lachen. Ik reed naar huis met een nieuw inzicht± ik ben gangmaker op het verkeerde feest…
Terug naar het trail-weekend, terug naar 21 mei. Gedurende deze mooie tocht in Mook, een van de drie ”Summer Hill Sessions”, kwam er echt een hele fijne vibe opzetten. Samen lopen over mooie paden met een super diverse en toffe groep mensen maakte indruk op me. Ik kreeg er energie van. Ik voelde me even helemaal vrij. Ik klom in bomen, maakte gekke sprongen en kwam écht in verbinding met de andere lopers: héérlijk! De volgende ochtend stond er een nieuwe sessie op het programma in de stuwwallen van Doorwerth, Marc’s achtertuin. Met een andere groep ging ik op pad en dezelfde vibe kwam weer boven. Verbinding, vrijheid en natuur, een gewoonweg perfecte combinatie. Na weer een mooie & regenachtige tocht van 18km kwamen we weer met z’n allen bij elkaar voor een lekkere na-borrel. Cola, stroopwafels en zelfgebakken cake maakten dit helemáál top.
Gedurende deze 2 sessies gebeurde er iets met me, er viel een ander kwartje bij me. Ik voelde me ineens ”gangmaker op het juiste feest”. En niet alleen ik voelde dat, ik had het idee dat iedereen op het juiste feest was dit weekend, op z’n eigen manier bijdragend aan deze eerder genoemde super-vibe. Er kwamen allerlei verschillende verhalen die me raakte, die me inspireerde. De één kwam helemaal uit Groningen voor deze ”Summer Hill Sessions” en maakte er een weekendje uit van, trainend voor een halve marathon. De ander reed 3x vanuit Utrecht op en neer om alle drie
de sessies mee te lopen. Iedereen had wel zijn reden om daar te zijn. Het klopte. Ook verhalen die mensen me vertelde, dingen die mensen positief hielden in deze toch wel moeilijke periode, die mensen perspectief gaven kwamen diep en mooi binnen. Zo had iemand ergens een schuur aan het water gekocht om deze zelf om te bouwen en op te knappen. Iemand anders spendeerde veel tijd op een camping om tot rust te komen, en liep regelmatig stukken op blote voeten. Een mooie dame vertelde over het plan om na een drukke afstudeerperiode naar Parijs te fietsen, waar weer
iemand anders een mooi ‘tinyhouse’ aan het realiseren was om lekker in Nederland te kunnen ontsnappen aan de drukte. Allemaal super toffe verhalen, verhalen die op dit ”Trailfeest” naar boven kwamen.
Begrijp me niet verkeerd, uiteindelijk heb ik iets moois neer weten te zetten bij de organisatie waar ik het afgelopen project gewerkt heb, en heb ik er zeker ook van kunnen genieten. Maar ik heb me er nooit helemaal thuis en begrepen gevoeld. Het was natuurlijk ook een moeilijke periode. Persconferenties, vele beperkingen en zelfs een avondklok. Ik kreeg het idee dat veel mensen, en ook ik, zich toch wel beperkt voelde in mogelijkheden en ‘iets’ miste. Er was weinig ruimte voor het ontmoeten van nieuwe mensen en het dus inspiratie.
Twee dagen na deze ”Summer Hill Sessions” belde ik Marc dan ook even op. ”Man, wat was dat een heerlijk weekend hé”, zei ik toen Marc opnam. ”Ja Ruud, dit hadden we écht wel gemist en kwam precies op het goede moment hé!” Inderdaad, dat klopte. Een weekend als dit hebben we echt gemist. Weekenden waar mensen weer bij elkaar komen, samen lachen en samen lopen. Dit weekend kwam echt op een héérlijk moment. Specifiek voor mij omdat ik net mijn werk had afgesloten, maar ik denk voor iedereen omdat het weer even een ander daglicht op het leven deed
schijnen. Ontmoeten, trailen en inspireren. Dat hadden we gemist! Al schrijvend nu ben ik in de Vogezen. Na dit trail-weekend heb ik mijn auto volgeladen en ben ik lekker de vrijheid op gaan zoeken. Nu trainend om me voor te bereiden op de Lavaredo Ultra Trail in Italië, waar we ook met MudSweatTrails naartoe gaan.
Waarom schrijf ik dit verhaal op, en wat kunnen we dus allemaal misschien wel leren van Acda en de Munnik? Mij leert het dat iedereen het waard is op zoek te gaan naar zijn of haar juiste feest, om daar de gangmaker te zijn. Probeer eens even stil te staan bij de huidige situatie, en vraag je eens af: ‘Ben ik wel gangmaker op het juiste feest?’ Naar mijn mening kun je pas het beste uit jezelf halen, en dus het beste aan andere geven als je in je kracht staat, als je op dit juiste feest bent. Misschien wel de moeite waard om eens over na te denken toch?
Wat een ‘MudSweatTrails’ weekend al niet kan beteken, daar begon ik mee. Mij heeft het de energie en inspiratie gegeven om gangmaker te zijn op mijn juiste feest. Vooralsnog is dit niet in de ouderenzorg, maar op avontuur in de natuur en bergen.
