Grofweg kunnen we de route in 4 delen splitsen. Allereerst het traject Chamonix – Les Contamines. Ruim 31 km met slechts zo’n 1.600 D+ en 1 klim naar Le Délevret. Dit eerste deel van de race lijkt het wel alsof de toplopers vertrokken zijn voor een 10 kilometerwedstrijd. Binnen de 3 uren wordt Les Contamines dan ook bereikt.

In Les Contamines start deel 2. Het traject Les Contamines – Courmayeur bevat een kleine 50 km en 3.100 D+ met onder andere passages van de Col du Bonhomme, de Col de la Seigne, de Col des Pyramides Calcaires en de Arête du Monte Favre. Stuk voor stuk richting de 2.500 meter hoogte en een traject wat de meeste lopers in de eerste nacht af zullen leggen. In Courmayeur zitten zij met 80 km een eind richting de helft en begint het pas echt.

Deel 3 is het traject Courmayeur – Champex en is 46 km lang met 2.700 D+ met onder andere de prachtige passage tussen de Rifugio’s Bertone en Bonnati waar een fenomenaal uitzicht op de rotsige Italiaanse kant van Monte Bianco op de lopers wacht. Verder bevindt de machtige Grand Col Ferret (2.537 meter hoog) op de grens tussen Italië en Zwitserland zich op dit traject. De Grand Col Ferret die tevens het 100 kilometerpunt in de wedstrijd markeert.

En dan start in Champex het laatste traject retour naar Chamonix met 45 km en een kleine 3.000 D+ met de min of meer identieke beklimmingen naar Bovine, Catogne en de Tête aux Vents. Het gros van de lopers arriveert pas ’s zaterdagavond in Champex (de toplopers al tijdig op de zaterdagochtend) en zal een groot gedeelte van dit traject in het donker af moeten leggen. Strijdend tegen vermoeidheid, fysieke ongemakken en wellicht zelfs hallucinaties door het slaaptekort. Als zij weten door te zetten wacht hen ‘eeuwige roem’ als ze als ‘Finisher’ in Chamonix weten te arriveren!

Vorig jaar werd de titanenstrijd tussen de oud winnaars Francois d’Haene en Killian Jornet in het voordeel van d’Haene beslist. Hij pakte in Chamonix zijn 3^e UTMB-overwinning. D’Haene is echter dit jaar niet van de partij.

Bij de dames ging de overwinning min of meer ‘out of the blue’ (gebaseerd op haar laatste seizoenen) naar de Spaanse Núria Picas. Ondanks dat zij het laatste deel van de race door longproblemen niet meer aan hardlopen toekwam hield ze een nipte voorsprong over op Andrea Huser.

De kanshebbers (heren):

–        Killian Jornet Burgada (Spanje); zijn naam hoeft geen introductie meer. Won in 2008, 2009 en 2011 al in Chamonix en werd vorig jaar dus tweede. Werd in de wintermaanden aan beide schouders geopereerd en brak na zijn comeback zijn been bij een skimo-wedstrijd. Zijn herstel daarvan was echter wonderbaarlijk snel en goed. Winst in de Mont Blanc Marathon, winst in de Skyrace Comapedrosa en winst in Sierre-Zinal. En passant verpletterde hij ook het lang staande record op de Britse Bob Graham Round van legende Billy Bland. Maakt hij goed, wat vorig jaar mislukte en pakt hij zijn 4^e zege in Chamonix?

–        Jim Walmsley (Verenigde Staten); blufte vorig jaar door al vroeg in de race demonstratief weg te lopen van de groep der favorieten en wachtte vervolgens opzichtig in Saint-Gervais op zijn concurrenten. Kreeg na de Grand Col Ferret toen een optater van jewelste, zakte terug tot plaats 7, maar knokte zich knap terug naar een 5^e plaats in Chamonix. Maakte dit jaar waar wat hij al een paar jaar ambieerde namelijk winst in de ‘snelle’ Western States 100 Mile Endurance Run, waarin hij (niet de minste) Francois d’Haene op grote achterstand zette.

–        Tim Tollefson (Verenigde Staten); werd in de laatste twee edities 2 keer 3^e in de UTMB. Is dit jaar geblesseerd geweest, maar liet recent met een 3^e plaats in de Lavaredo Ultra Trail zien klaar te zijn voor een goede UTMB. Werd ook al 2^e in de CCC van 2015.

–        Xavier Thevenard (Frankrijk); won in 2013 en 2015 de UTMB, in 2010 de CCC, in 2014 de TDS en in 2016 de OCC. Won dus alle races al in Chamonix en werd vorig jaar ook nog eens 4^e in het extreem sterke veld van toen. Werd dit jaar al 5^e in de Transvulcania en was in de Hardrock Hundred Endurance Run stevig onderweg naar winst, totdat hij werd gediskwalificeerd vanwege hulp buiten de aangewezen zones. Zal er ongetwijfeld op gebrand zijn om deze ‘herkansing’ te winnen.

Andere kanshebbers die we jullie niet willen onthouden zijn Louis Alberto Hernando Alzaga (Spa: 2^e UTMB 2015), Zach Miller (VS: 6^e UTMB 2016, 9^e UTMB 2017, winst CCC 2015), Michel Lanne (Fra: winst CCC 2016 en TDS 2017) en Stephan Hugenschmidt (Dui: winst Eiger Trail 2017, winst Swiss Irontrail T121 2016, 4^e Lavaredo Ultra Trail 2018).

De kanshebbers (dames):

–        Caroline Chaverot (Frankrijk); won in 2016 de UTMB, won in 2013 de CCC en won bijvoorbeeld vorig jaar ook de Hardrock Hundred Endurance Run. Was in de seizoenen 2015 en 2016 de te kloppen dame en trok die lijn door in 2017 totdat ze tijdens de UTMB van vorig jaar haar meerdere moest erkennen in Núria Picas en op moest geven. Won dit jaar de Zugspitz Ultratrail en lijkt te kiezen voor minder wedstrijden dan in het verleden. Is zij weer terug op haar oude niveau waardoor ze kan strijden om de hoogste trede van het podium?

–        Núria Picas Albets (Spanje); pakte vorig jaar haar langverwachte winst in Chamonix. Eigenlijk min of meer onverwacht, nadat ze in 2013 en 2014 al twee keer 2^e was geworden en vervolgens een paar kwakkeljaren had. Heeft geen uitslagen meer staan na haar UTMB-winst  in 2017 en het is dus gissen naar haar vorm. Mocht ze echter in goeden doen zijn, dan is ze zeker kanshebster op de winst.

–        Mimi Kotka (Zweden); de Zweedse woont tijdens het seizoen in de Alpen en volgt bij de races in Chamonix de route die de Fransman Michel Lanne ook doet. Namelijk winst in de CCC van 2016, winst in de TDS van 2017 en nu dus deelname aan de UTMB. Won dit jaar al achtereenvolgens de Madeira Island Ultra Trail, Maxi Race Annecy 115 km en de 90km Mont-Blanc. Kan zij nu doorpakken naar winst in een 100 mijler?

Andere podiumkandidaten; Clare Gallagher (VS: winst CCC 2017 en Leadville 100 2016), Christelle Bard (Fra: 3^e UTMB 2017, 3^e TDS 2016, 4^e CCC 2015), Uxue Fraile Azpeita (Spa: 2^e UTMB 2015, 3^e UTMB 2016, 5^e UTMB 2015), Magdalena Boulet (VS: 5^e UTMB 2016, 2^e CCC 2015, winst Western States 100 Mile Endurance Run 2015), Emelie Lecomte (Fra: 1^e Tor des Géants 2014, 1^e Grand Raid Réunion 2012).

De Nederlanders:
11 Nederlanders waren bevoorrecht om door de zware loting heen te rollen. Belangrijkste pion (voor een mooie klassering) zal daarbij Irene Kinnegim zijn. De Nederlands kampioene triatlon van 2015, 2013 en 2009 werd in 2016 in een tijd van ruim 34 uren al eens 18^e dame in Chamonix. Ze kende toen echter een magere voorbereiding door privéomstandigheden en liep toen meer voor de beleving dan voor het klassement. Dat zal echter dit jaar anders zijn. Liep recent de UTMB-route nog in 3 dagen als training c.q. verkenning en heeft dus duidelijke ambities. Wat kan zijn in dit internationale topveld?

Naast het ‘hoofdnummer’ UTMB zullen er tijdens de UTMB-week nog 5 andere wedstrijden plaatsvinden, deze zullen we nog kort noemen.

Sur les Traces des Ducs de Savoie; ofwel de TDS maakt sinds 2009 deel uit van het illustere rijtje UTMB-races. De wilde zuidkant van de Mont Blanc wordt in deze race opgezocht en gevolgd. Een koers die als technisch en zelfs zwaarder dan de UTMB (aldus insiders) wordt betiteld.

Na de start op woensdagochtend 29 augustus om 6.00 in het Italiaanse Courmayeur volgen de lopers een route van 122 kilometer en 7.300 D+. De 1.600 lopers hebben in totaal 6 bergpassen voor de boeg boven de 2.000 meter met als hoogste punt de Col Chavannes (2.603 meter) na een kleine 20 kilometer.

Aan de start van de TDS staan 15 Nederlanders.

De CCC was de 2^e race, die na de UTMB, het levenslicht zag in 2006. Via de noordkant van het Mont Blanc massief gaat deze race, net zoals de UTMB, door 3 landen.

Na de start op vrijdagochtend 31 augustus om 9.00 volgen de lopers een parcours van 101 kilometer met 6.100 D+. De 1.900 lopers krijgen in totaal 4 passen van boven de 2.000 meter te verteren met als hoogste punt de Tête de la Tronche (2.584 meter) direct na de start. Dat is ook meteen het enige afwijkende onderdeel ten opzichte van de route van de UTMB vanaf Courmayeur. De UTMB waagt zich niet op de panoramische bergkam boven Courmayeur en klimt rechtstreeks naar Refugio Bertone. Waar de lopers in de CCC na de klim naar ‘het dak van de CCC’ Tête de la Tronche ook naartoe afdalen.

Aan de start van de CCC staan eveneens 15 Nederlanders.

De vreemde eend in de bijt van de UTMB-week. Geen klassement, een teamprestatie (2 of 3 lopers), autonoom, geen gemarkeerde route, een tijdspanne van een kleine week en ieder jaar een wisselend parcours. De PTL is dan ook geen wedstrijd, maar zoals de Fransen het noemen een ‘Randonnée’. Een voettocht door extreem terrein met een hoog alpien gehalte. Het geesteskind van mede UTMB-oprichter Jean Claude Marmier. Een bergman in hart en nieren die helaas niet meer onder ons is.

Na een aantal jaren UTMB moest er in 2008 iets nieuws komen. Iets extremers, iets wat meer bij Marmier paste. De PTL was het antwoord op deze behoefte. Grofweg een ronde van 300 km met 26.500 D+ in een team van 2 of 3 personen over ongemarkeerde routes met een hoog alpien gehalte. De deelnemers (maximaal 100 teams) aan deze race moeten een behoorlijk CV kunnen overleggen (wat veel ruimer moet zijn dan alleen trails, ook zware bergtochten, trekkings en alpiene ervaring wegen zwaar mee) met een duidelijk motivatie waarom zij aan de PTL willen deelnemen.

Het resultaat is een legertje van (veelal oudere) geharde oerbergmensen die je gemiddeld genomen niet zou herkennen als ultra-atleet. Berggidsen, maar ook bijvoorbeeld bergboeren die op zondagmorgen toch echt wel tijdig in Chamonix moeten arriveren, omdat ze zondag eind van de middag toch echt de koeien weer moeten melken.

 Dit jaar beslaat de PTL 302 km en een kleine 26.000 hoogtemeters. Dit jaar wordt na de start in Chamonix koers gezet naar het noordoosten naar Champex (Zwitserland), volgt daarna een vrij strakke doorsteek naar het zuiden naar Courmayeur (Italië) om vervolgens een lange lus naar het zuiden en vervolgens naar het westen te maken.

 De PTL start op maandagochtend 27 augustus om 8.00 in Chamonix en vervolgens hebben de lopers 152,5 uur om zich uiterlijk zondagmiddag weer in Chamonix te melden.

Dit jaar hebben we een ongekende weelde aan Nederlandse teams aan de start, maar liefst 3 stuks! 

Om te beginnen het team Tais-toi et rame bestaande uit het olijke duo Michiel Panhuysen (alias MIG) en Jonathan Koutstaal. Vorig jaar finishte Michiel maar liefst zijn 3^e PTL op rij en met Jonathan vormde hij een ijzersterk team, waarmee zelfs de 5^e positie in het niet-bestaande-klassement werd opgeëist. De heren lijken er dit jaar door allerlei omstandigheden wat minder op te staan dan vorig jaar, maar de ervaring van vorig jaar pakken ze ook deze editie mee. En zoals Jonathan het zelf stelde; ‘We zijn nog steeds de min of meer dezelfde twee gasten, met dezelfde capaciteiten en gebreken. Dus geen reden om aan te nemen dat het dit jaar niet zou lukken’.

 Het tweede Nederlandse team met de naam Legends in Love bestaat uit Tom Endstra en Willemijn Jongens. Beide finishten in 2016 de TDS en in 2017 de Legends Trail. Wat kunnen zij op dit technische terrein?

 Het derde team met de naam Slow & Steady is een Nederlands/Belgische mix, bestaande uit Wouter Huitzing (NL) en Erik Michels (Bel). De adventure-racer Huitzing won dit jaar de brute Spine Challenger. Michels finishte vorig jaar als 8^e in die race en finishte dit jaar de Legends Trail. Een sterk team als je het mij vraagt.

De OCC zag in 2014 het levenslicht en deze relatief korte en snelle race is ongekend populair!

Na de start op donderdagochtend 30 augustus om 8.15 volgen de lopers een parcours van 56 kilometer met 3.400 D+. De 1.200 lopers krijgen in totaal 4 beklimmingen voor de kiezen met de klim naar Catogne (2.065 meter) ongeveer halverwege als hoogste punt.

Aan de start staan 10 Nederlanders, waaronder Diederick Calkoen. Deze veelbelovende jonge loper werd vorig jaar 9^e in deze race. Wat kan hij dit jaar?

En tenslotte de nieuwe race de MCC. Na de start op maandagochtend 27 augustus om 10.00 krijgen de lopers 40 kilometer met 2.200 D+ te verteren. Met één lange beklimming naar de Col de Balme op 2.191 meter (na 17 kilometer) ziet het parcours er overzichtelijk uit, maar schijn bedreigt waarschijnlijk!

Aan de start van de MCC staan 6 Nederlanders.

Wij zullen ons in onze verslaggeving focussen op de UTMB en PTL. Van de UTMB zullen wij op vrijdag en zaterdag semi-live verslag doen op onze Facebookpagina. Hoe gaat het er in de kop van de race aan toe, hoe gaat het met de Nederlanders en kan Irene Kinnegim verrassen?

Verder zullen wij, hopelijk met input van de teams, verslag doen van de PTL. Gedurende de week zullen er een aantal updates volgen.

Van de TDS, CCC, OCC en MCC zullen wij een korte samenvatting met de winnaars delen.

Zoals jullie de afgelopen jaren gewend zijn is onze Facebookpagina dan ook de plaats waar je tijdens de UTMB-week moet zijn. We zien jullie graag daar!