Toen ik begon met hardlopen, ergens in de Middeleeuwen, sprak het credo ‘train wat je wilt doen’ mij erg aan. Ik wilde hardlopen, dus trainde ik hardlopend. Wat nou buikspieroefeningen in het natte gras? Hoezo opdrukken? Waarom rekken? Gewoon lopen. Inmiddels heb ik wat bijgeleerd en uitgeprobeerd. Dingen die goed voor mij werken. En ik ben altijd op zoek naar verbeteringen; trainingen waardoor ik me nog beter voel of harder kan lopen. In dat kader deed ik mee aan een les yoga voor duursporters.
Downward facing dog. Upward facing dog. Warrior 1 tot en met 3. Sun salutations. Van het één ademde ik me een weg naar het ander. Als hardloper ben ik gewend aan volhouden, doorgaan, oncomfortabel en vooral niet opgeven. Een van de eerste dingen die yogi Lisanne Jansen zei, was: ‘Als een houding niet prettig aanvoelt, mag je terug gaan naar baby-pose (heerlijk met opgetrokken knietjes op je matje liggen)’. Raar hoe ik meteen dacht: ‘Ha, echt niet. Ik blijf gewoon staan.’ Dat slaat dus nergens op. Yoga gaat niet over keihard volhouden. Yoga gaat over ademhaling. Vinyasa (de vorm van yoga die we deden) betekent letterlijk: in beweging op ademhaling. Klopte als een bus.
Alternatief
Waarom een uur vrijmaken voor yoga, als je in die tijd ook zou kunnen gaan hardlopen? Omdat yoga niet in plaats van lopen hoeft, maar er wel een hele goede aanvulling op is. Een supergoed alternatief voor een avondje met de afstandsbediening. Voor trailrunning heb je kracht, balans, focus en uithoudingsvermogen nodig. Dat zijn kwaliteiten die je ook traint bij yoga, hetzij op een iets andere manier. Yoga is een combinatie van kracht en balans, met een focus op ademhaling. Lisanne, yoga-lerares in opleiding en zelf fanatiek sporter en hardloopster: ‘De flexibiliteit die je door yoga krijgt, is een groot voordeel voor trailrunners. Je wordt soepeler en mobieler; dat komt van pas als je moet springen of onverwacht zijwaarts moet bewegen.’ Tijdens een stevige hardloopwedstrijd kom je jezelf wel eens tegen. Dat is op de yogamat niet anders, weet Lisanne. ‘Je ziet je karakter; het is een kwestie van herkennen. Ga je mee in wat je lichaam je aangeeft? Ben je iemand die het snel wel best vindt? Of ga je door tot je echt niet meer kunt?’
Superwoman
Niet alleen hardlopen kan overal en altijd, ook yoga kun je doen op de meest uiteenlopende plekken. Trailrunner Rory Bosio (je weet wel, de superwoman die de UTMB in 23 uur wist te winnen) doet iedere dag aan yoga. Of het nou in de trein, in een parkeergarage, op het vliegveld of op de top van een berg is. Kwestie van tijd maken, zeg maar. Ze loopt 80 tot 100 mijl per week (en niet over lieflijke bospaadjes). Om haar spieren en gewrichten soepel te houden doet ze elke dag minstens 15 minuten aan yoga, van ashtanga tot iyengar tot bikram. Het verlengt haar spieren, versterkt haar core en ontlast haar ruggengraat na een zware training. ‘Het helpt me ook mentaal tijdens een wedstrijd. Tijdens een ultrarace over 50 of 100 mijl zijn mijn gedachten soms negatief of onzeker –blaren, krampen, uitputting, dat soort dingen zijn makkelijk om op te focussen, maar het helpt me niet. Yoga leert me op die momenten me op mijn ademhaling te concentreren’, vertelt ze op de website van haar sponsor The North Face. Ook trailcrack Emily Forsberg staat regelmatig te rekken en strekken.
Voorbij
Lisanne sluit haar lessen altijd af met een spreuk. Een hele mooie die goed van pas komt in zware trainingen of wedstrijden, is: ‘ook dit gaat voorbij’. Ik ken hem nog van een ander zwaar moment (iets met pijn, iets met een baby…). En hij werkt. Tip van Lisanne: ‘Pas wat je leert bij yoga toe in je dagelijks leven. Als het even niet gaat, concentreer je dan op je ademhaling. Want wat er ook gebeurt, ademen kan altijd. Het helpt je ontspannen.’ Hoewel ik niet echt uit mijn dak ging of enige vorm van flow ervaarde tijdens de yoga-poses, was het effect achteraf echt heel lekker. Het voelde alsof er meer ruimte was in mijn bovenlichaam. Meer ruimte voor zuurstof, meer bewegingsvrijheid. En dat al na één les… Hier ga ik meer mee doen!