Lochemtrail ter voorbereiding op Haria Extreme

Parkeerplekken voldoende in Barchem en ik kom de eerste bekende al tegen. Bij het ophalen van het start nummer vraag ik hoeveel deelnemers er zijn op de 42 km afstand. In totaal 24 deelnemers. Waarom steekt een organisatie zoveel werk voor 24 deelnemers vraag ik mij af. Ik zou niet verder gaan dan een 32 km afstand om wat meer lopers aan te trekken.

Daar staan we dan met een handje vol deelnemers aan de start. Een dame is blij dat deze 42 wel door gaat. Ja idd AV 34 uit Apeldoorn liet de een dag ervoor de Loenentrail helemaal verstek gaan zonder mededeling op FB of hun website. Uiteindelijk gingen we met zo’n 20 deelnemers van start. Voor mij moest het een training zijn dus wilde ik het niet te gek maken.

Toch liep ik harder dan ik eigenlijk in mijn hoofd had… elke keer weer “Mark het is geen wedstrijd” “Mark doe het rustig aan “ maar ja Mark liep zo lekker. Deze trail had een voorfietser dus ik hoefde maar te volgen. Niet helemaal mijn ding. Voorfietsen bij trail is naar mijn idee not done, simpelweg omdat het te veel voordeel oplevert voor de nummer 1. Er werden hekjes voor mij open gehouden en gesloten, daar waar je enigszins verkeerd zou kunnen lopen bleef de voor fietser kort voor mij. Steile klimmetjes werden aangegeven, modder ontweken en zo liep ik over het parcours.

Op ca. 21 km kom ik de boswachter nog tegen, stop even om een babbeltje te maken en bedank hem voor het openstellen van zijn natuurgebied. We lopen richting Vorden langs mooie heide velden, single tracks worden afgewisseld met boeren landweggetjes. Is dit 95 % onverhard. Het is in ieder geval mooi en afwisselend.

Op 22 km vlak bij Vorden staat Marion met wat te eten en drinken. Ik eet natuurlijk zoals gewoonlijk veel te weinig. Marion kom ik vervolgens nog een paar keer tegen op de fiets. Het parcours is voor kijkers / begeleiders goed te volgen op de fiets. Na 33 km beginnen mijn bovenbenen tegen te stribbelen. Dit was niet de bedoeling van mijn training. Mijn horloge zegt 36 km, de motivatie is even weg. Ik buffel nog even door en heb het bij 38 echt gehad. Het tempo is er uit en ik wandel zo nu en dan. Ik scheld in mijzelf en ben boos dat ik zo hard van start ben gegaan. Ik dribbel rustig door naar de finish.  Haha met 3:24 op de teller hadden ze mij nog niet verwacht.  De speaker en de EHBO zijn nog koffie aan het drinken, Marion krijgt een taart in haar handen gedrukt. Ik lig op de grond te schreeuwen omdat de kramp in mijn bovenbeen zit.

Te diep, te hard, te weinig gegeten, te weinig gedronken… Hoe lang moet ik herstellen door mijn domme fouten? Mijn Suunto zegt 120 uur …. Ik heb vanochtend even herstelloopje gedaan van 10 km. Gelukkig voelt het weer goed. Morgen mijn beentjes laten masseren en dan doortrainen naar mijn avontuur op Lanzarote.