Voorbeschouwing PTL / TDS / CCC

De vreemde eend in de bijt van de UTMB-week. Geen klassement, een teamprestatie (2 of 3 lopers), autonoom, geen gemarkeerde route, een tijdspanne van een kleine week en ieder jaar een wisselend parcours. De PTL is dan ook geen wedstrijd, maar zoals de Fransen het noemen een ‘Randonnée’. Een voettocht door extreem terrein met een hoog alpien gehalte. Het geesteskind van mede UTMB-oprichter Jean Claude Marmier. Een bergman in hart en nieren die helaas niet meer onder ons is.
Na een aantal jaren UTMB moest er in 2008 iets nieuws komen. Iets extremers, iets wat meer bij Marmier paste. De PTL was het antwoord op deze behoefte. Grofweg een ronde van 300 km met 26.500 D+ in een team van 2 of 3 personen over ongemarkeerde routes met een hoog alpien gehalte. De deelnemers (maximaal 100 teams) aan deze race moeten een behoorlijk CV kunnen overleggen (wat veel ruimer moet zijn dan alleen trails, ook zware bergtochten, trekkings en alpiene ervaring wegen zwaar mee) met een duidelijk motivatie waarom zij aan de PTL willen deelnemen.
Het resultaat is een legertje van (veelal oudere) geharde oerbergmensen die je gemiddeld genomen niet zou herkennen als ultra-atleet. Berggidsen, maar ook bijvoorbeeld bergboeren die op zondagmorgen toch echt wel tijdig in Chamonix moeten arriveren, omdat ze zondag eind van de middag toch echt de koeien weer moeten melken.
Ook de organisatie van de PTL is bijzonder. Deze organisatie houdt zich niet bezig met het optimaliseren van routes en verzorgingsposten (slechts 4 lifebases op het hele traject, voor de rest moeten de lopers het doen met de talrijk aanwezige berghutten op de route), maar met het veilig laten verlopen van de tocht. De passages zijn soms (3e graads rots voor de kenners) zo lastig en ook gevaarlijk, zeker door het slaaptekort en de duur van de tocht, dat deze beveiligd moeten worden door een berggids. De club mensen die de PTL ‘draait’ binnen de UTMB staat ook los van de andere races. Net zoals de lopers eigenlijk los staan van de andere races. De lopers en organisatie zijn meer een grote familie die de onmogelijke PTL tot een gezamenlijk goed einde willen brengen.
Tot zover de lofzang over de PTL. Een unieke tocht, met een unieke club mensen bij elkaar met een uniek gevoel. Een gevoel dat je alleen kunt ervaren als je in Chamonix bent geweest. Als je de tranentrekkende muziek gestart hoort worden als na een week weer een PTL-team aan de streep arriveert. Tot in de haarvaten vermoeid, met een gigantisch slaaptekort, de ogen diep in de kassen, met een lichaamsgeur die niet te harden is en bedekt met een laagje stof.
Uniek maar voor veel Nederlanders ook niet weggelegd. Te zwaar, te lang, te technisch. Niet te onderschatten!
Dit jaar is de PTL 295 kilometer lang met meer dan 25.000 D+ met een ontelbaar aantal passages boven de 2.500 meter met als absoluut hoogtepunt de Cabane Trient op 3.170 meter na een kleine 65 kilometer.
De route loopt dit jaar vanuit Chamonix naar het noordwesten naar de Mont Buet, om vervolgens via de klok mee het Buet Skiroc als eerste grote post aan te doen. Vervolgens wordt via de Fenêtre Arpette Zwitserland betreden om vervolgens koers te zetten naar Bourg Saint Pierre (tweede grote ravito). Om dan naar het zuiden af te zakken om via de Grote Sint Bernardpas Italië binnen te komen en vervolgens door te steken naar de de voorlaatste lifebase Morgex ongeveer halfweg (165 km). Daarna wordt een lus gemaakt via het zuidelijkste deel van de route vanaf de Kleine Sint Bernardpas (laatste lifebase op 220 km) om vervolgens via de Col de la Seigne terug te keren in Frankrijk. Daarna wordt boven Les Contamines de Mont Joly aangedaan, wordt de vallei overgestoken en wordt richting Chamonix de laatste hoge passage (Baraque Les Rognes, boven de Tramway du Mont Blanc op 2.768 meter) aangedaan voordat koers wordt gezet richting finish.
Daar moeten de teams, bestaande uit 2 of 3 personen, binnen 151,5 uur (zondagmiddag) gearriveerd zijn.
Dit jaar staat er wederom een Nederlands team aan de start van de PTL. Team ‘Tais-toi et rame’ bestaande uit PTL-veteraan Michiel Panhuysen (alias Mig) en Jonathan Koutstaal zullen op maandagochtend 28 augustus om 9.00 aan de tocht starten.
Het wordt hiermee voor Michiel zijn 3e (!!!) PTL op rij. In 2015 startte hij met het onafscheidelijke duo Ernst Jan en Renske Vermeulen. Ernst Jan viel helaas halverwege af, maar Michiel bereikte dat jaar samen met Renske (als 1e Nederlandse team) de finish van de PTL. Vorig jaar startte Michiel met Robin ‘Tor des Géants’ Kinsbergen. Ook die tocht wist hij succesvol af te ronden. Zij finishten toen als 2e Nederlandse team (na het supersterke duo Gideon Zadoks en Thomas Dunkerbeck die als 2e team finishten).
Nu dus de 3e PTL op rij voor Mig. Als er binnen Nederland één man is (en die eer wil hij absoluut zelf niet, maar die verdient hij wel!) die het finishen van autonome, bizar lange en technische tochten tot kunst heeft verheven is het Michiel wel. Zo finishte hij dit jaar bijvoorbeeld al de Transgrancanaria 360 (265 km) en de Andorra Ultra Trail – Eufòria (233 km) al. IJzersterke prestaties!
Dit jaar heeft Michiel met Jonathan Koutstaal wederom een sterke partner aan zich weten te binden. Jonathan finishte al meerdere (bijna) 100 mijlers. Waaronder de technische l’Echappee Belle en de Rout-100 (Rodopi Adventure Run). Verder heeft de man alpiene ervaring die hem van pas gaat komen in deze PTL en bereidt hij zich altijd perfect voor.
Wij gaan team ‘ Tais-toi et rame’ gedurende de PTL proberen te volgen!

Sur les Traces des Ducs de Savoie; ofwel de TDS maakt sinds 2009 deel uit van het illustere rijtje UTMB-races. De wilde zuidkant van de Mont Blanc wordt in deze race opgezocht en gevolgd. Een koers die als technisch en zelfs zwaarder dan de UTMB (aldus insiders) wordt betiteld.
Na de start op woensdagochtend 30 augustus om 6.00 in het Italiaanse Courmayeur volgen de lopers een route van 119 kilometer en 7.200 D+. De 1.600 lopers hebben in totaal 6 bergpassen voor de boeg boven de 2.000 meter met als hoogste punt de Col Chavannes (2.603 meter) na een kleine 20 kilometer.
De winnaar zal deze race na zo’n 14,5 uur finishen (dus rond 20.30 woensdagavond). De tijdslimiet voor de laatste loper is donderdagmiddag 15.00. Dat betekent in totaal 33 uren.
Vorig jaar werd de race gewonnen door de Spanjaard Pau Capell Gil. Hij start, zoals gezegd, nu op de UTMB. Bij de dames won de Franse Delphine Avenier. Zij loopt dit jaar de CCC.
Kanshebbers bij de heren zijn Michel Lanne (Frankrijk, winst CCC 2016), Antoine Guillon (Frankrijk, al 3 keer podium in TDS), Marco Zanchi (Italië, 11e UTMB 2016) en Paul Giblin (Groot-Brittannië, 17e UTMB 2016).
Bij de dames zetten wij onze kaarten op Mimmi Kotka (Zweden, winst CCC 2016), Lucy Bartholomew (Australië, 2e 80 km du Mont Blanc 2017), Maud Gobert (Frankrijk, 4e Lavaredo Ultra Trail 2017) en Lisa Borzani (Italië, al 2 keer podium in de TDS).
Aan de start zien we ook 12 Nederlanders, met onder andere onze eigen MudSweatTrails frontman Marc Weening. Marc gaat voor het eerst van start in één van de UTMB-races en neemt daarbij o.a. de ervaring van de Leadville Trail 100 Mile 2016 mee.

De CCC was de 2e race, die na de UTMB, het levenslicht zag in 2006. Via de noordkant van het Mont Blanc massief gaat deze race, net zoals de UTMB, door 3 landen.
Na de start op vrijdagochtend 1 september om 9.00 volgen de lopers een parcours van 101 kilometer met 6.100 D+. De 1.900 lopers krijgen in totaal 4 passen van boven de 2.000 meter te verteren met als hoogste punt de Tête de la Tronche (2.584 meter) direct na de start. Dat is ook meteen het enige afwijkende onderdeel ten opzichte van de route van de UTMB vanaf Courmayeur. De UTMB waagt zich niet op de panoramische bergkam boven Courmayeur en klimt rechtstreeks naar Refugio Bertone. Waar de lopers in de CCC na de klim naar ‘het dak van de CCC’ Tête de la Tronche ook naartoe afdalen.
De winnaar zal deze race in een dikke 11 uren (net na 20.00 op de vrijdagavond) finishen. De tijdslimiet voor de laatste loper is zaterdagochtend 12.00 dat is 26,5 uur na de laatste startgolf (3 startgolven met tussenposes van een kwartier.
Vorig jaar werd de race gewonnen door Michel Lanne die dus dit jaar start op de TDS. Bij de dames won de Zweedse Mimmi Kotka. Ook zij loopt dit jaar de TDS.
De CCC heeft traditioneel een sterk startveld. Zo zien we dit jaar bij de heren de volgende favorieten starten; Ludovic Pommeret (Frankrijk, winnaar UTMB 2016), Ryan Sandes (Zuid-Afrika, winst Western States Endurance Run 2017), Rachid El Morabity (Marokko, 5-voudig winnaar Marathon des Sables!) en Guiliano Cavallo (Italië, 3e CCC 2016)
Bij de dames tippen wij Nathalie Mauclair (Frankrijk, winst UTMB 2015), Azara García de Los Salmones (Spanje, winst Transgrancanaria 2017), Clare Gallagher (Verenigde Staten, winst Leadville Trail 100 Mile) en Delpine Avenier (Frankrijk, winst TDS 2016).