Dromen – durven – doen!

Sinds 2003 loop ik regelmatig hard.

Vaak vallen mensen wel af als ze gaan hardlopen maar mij lukte het om elk jaar weer wat zwaarder te worden dan het jaar ervoor. Zo kwam het dat ik in 18 jaar tijd ook 18 kilo was aangekomen. Natuurlijk zaten al die kilo’s mij wel in de weg maar omdat het best geleidelijk ging stoorde het mij niet genoeg om er eens wat aan te doen. Daardoor ging elke training behoorlijk zwaar. Zowel letterlijk als figuurlijk. Met 92.5 kilo de Posbank ophollen met mul zand is niet echt een tip van de dag.

Totdat ik via de app van Mijn Eetmeter eens ging invullen hoeveel calorieën ik op een dag nou werkelijk binnenkreeg. Dat waren er echt veel meer dan ik dacht. Vooral de tussendoortjes scoorden bij mij heel hoog. Ik heb ook eigenlijk altijd wel zin in eten en een beetje maat houden vind ik nog steeds niet makkelijk. Wekenlang heb ik trouw ingevuld wat ik at, dronk en aan beweging deed. De kilo’s gingen er langzaam maar gestaag af. Ik vond het niet altijd makkelijk om zo op mijn eten te letten maar ik merkte wel dat ik er meer energie van kreeg en mij fitter begon te voelen.

Via MST kreeg ik de kans om mee te doen met de 16 kilometer van de Eigertrail afgelopen juli. Vooral van de 960 hoogtemeters sloeg mijn hart bijna op hol. Ik heb echt hard getraind voor de Eiger. Elke kilo die ik afviel hoefde ik gelukkig niet de berg op te sjouwen. Natuurlijk had ik niet altijd zin om te trainen. Ook ik vind het lekker om na een werkdag lekker zalig de hele avond op de bank te hangen. Maar dan toch kwam ik van die bank af en ging ik trouw naar mijn hardlooptrainingen toe. Met elke kilo die eraf ging groeide mijn zelfvertrouwen. Een maand van te voren deed ik mee met de 14 kilometer van de Veluwezoomtrail. Omdat de route door ‘mijn’ achtertuin gaat was ik erop gebrand om daar een goede tijd neer te zetten.

Nou….dat ging dus voor geen meter. De laatste 10 kilometer gingen toen zo zwaar dat ik de Eiger met weinig vertrouwen tegemoet zag.
Maar goed…een week voor de Eiger was ik samen met Mark en nog een heel aantal andere trailers bij Hotel Esprit Montagne in Frankrijk. Daar heb ik vele malen afgedaald in de bergen en samen met Roman de alternatieve Vertical gedaan. Voor mij betekende dat ik zoveel hoogtemeters maakte dat ik voor het eerste in levenden lijve een steenbok zag! De volgende dag moest ik wel achterstevoren de trap af omdat ik zo’n enorme spierpijn had.

Vanaf Frankrijk door naar Zwitserland. En toen na maanden trainen stond ik zaterdag 16 juli aan de start van 16 kilometer van de Eigertrail. Vanaf de start tot aan de finish heb ik genoten. Natuurlijk heb ik het bult op zwaar gehad maar het gevoel dat het ging lukken was onbeschrijfelijk.