Salomon Alpen X 100

In 2015 liepen Michel Buijck en ik (Tim) samen de TransAlpineRun van dezelfde organisatie. Wat mij betreft een top ervaring. Bij het uitzoeken van wedstrijden voor het seizoen 2016 stond deze dus hoog op ons wensenlijstje. Concrete plannen gemaakt en besloten mee te doen aan de kortste afstand 70km.

Ik heb eerder dit jaar kwalificatie voor het WK trail behaald in de Maxi-Race in Annecy (85km 5200d+/d-) daarna heb ik een periode zonder schema getraind en zelf mijn trainingen bepaald. In die periode liep in o.a. de Esprit Montagne Invitational (circa 90 km en 9500d+/d-, zie eerdere verslagen op MST) en kortgeleden nog het WK SkyRunning bij de Buff Epic Trail: Vertical Kilometer (16e) en Skymarathon (34e plaats). De maandag na dit laatste weekend in de Pyreneeën startte mijn volgende trainingsschema met als eindpunt het WK Trail eind oktober in Portugal.
In de tweede week van het schema staat dus al direct de Salomon Alpen X 70km. Eigenlijk een beetje te vroeg qua afstand maar we waren nou eenmaal al ingeschreven.

Ik vlieg op vrijdag naar Innsbruck, wordt daar opgehaald door Michel (hij was al een week in de Alpen op huttentocht) en we rijden door naar startplaats Gossensass. Een klein dorpje net over de grens bij Oostenrijk en dus al Italië. Startnummers ophalen, pasta party, briefing en slapen. De pasta party was helaas door de vele regen en weinig aanwezige deelnemers niet zo’n spektakel als we gewend waren van Plan B. De zeer uitgebreide en informatieve briefing was zoals van hen bekend erg zinvol (veel parcoursinformatie betreffende ondergrond e.d. verwachte weersomstandigheden, verzorgingsposten, verplicht materiaal enz).

Zaterdag 5:00 uur, de wekker gaat en we ontbijten. De avond ervoor alle wedstrijd benodigdheden al klaar gelegd zodat het slechts een kwestie is van eten en wakker worden… Met gezonde spanning wandelen we richting de start.  De deelnemers van de 160km zijn de avond ervoor gestart in Seefeld en zullen die avond en nacht veel kou en regen hebben gehad. Wij hebben slechts een paar druppels wanneer we naar de materiaal controle gaan en daarna het startvak in kunnen. Ongeveer 80 starters zijn er op onze afstand, we kijken wat om ons heen. Veel bekende gezichten van de TAR 2015 en veel “fitte bazen”.

Om 7:00 klinkt het startschot en we zijn vertrokken, een paar honderd meter vlak, dan beginnen we direct de eerste klim van de dag (900d+, 7km lang). Ik loop in de kopgroep, die telt eerst zo’n 7 man, dunt echter langzaam uit naar 4 man. Het tempo is voor mij redelijk hoog maar nog precies “goed” bij te benen. Ik moet alleen ontzettend plassen, even een korte pauze en ik loop terug naar de 3 koplopers (Thomas Farbmacher, Christian Moser & Moritz Auf der Heide) ga hierdoor wel een beetje in het rood maar wil graag bij de groep blijven. In de klim moet ik ze toch een paar keer laten gaan, het verschil wordt niet groter dan 50 a 100m. Als een van hen vlak voor de top ook een plaspauze neemt, passeer ik hem en kan aansluiten bij de andere twee, we stoppen bij de verzorgingspost. Ik reorganiseer wat in mijn rugzak en we beginnen samen aan de afdaling. Ik moet soms en klein gaatje laten maar kan dit steeds weer dichtlopen op de bredere (lees: hard te rennen) paden. Een andere loper komt in de afdaling aansluiten en zo zijn we met vijf man.

We hebben de afdaling gehad en zijn op zo’n 15km, we lopen op een vlak stuk asfalt. Dit zal een paar km zo zijn voordat we beginnen aan de volgende klim (11km, 1400d+). Ik kan hier twee dingen doen, rustig achterin de groep lopen en sparen voor de klim, of hier behoorlijk doorlopen zodat iedereen wat minder fris aan de klim begint en ik hopelijk bij de groep kan blijven. Ik kies voor het laatste en loop lekker door, het vlakke asfalt wordt vals plat en een paar honderd meter later een echte klim. Nu loop ik samen met Moritz weg bij de anderen. Hij moet naar de kant voor een plaspauze en ik loop alleen op kop. Omdat het nog erg ver is en het gat niet heel groot besluit ik niet volle bak door te lopen maar eigen tempo te lopen en te zien wat er gebeurt. De groep komt uiteindelijk weer samen en later loopt Moritz wederom weg uit de groep. Wij blijven met drie man samen in de achtervolging.

Ergens tegen het einde van de klim (in een mooi stuk zonder echt pad, veel struikjes, gras, stenen, prachtig stuk route. Over de route vertelt Michel meer) heb ik ze toch moeten laten gaan maar kan ik ze nog zien voor me. Ik ga alleen de top over, hier is iemand het parcours nog wat aan het herstellen. Ik heb een kort steil stukje afdaling zonder pad en kom vlug weer op een pad. Klein stukje klimmen en dalen en door naar de volgende post. Af en toe zie ik verderop de route de drie koplopers. Blijven pushen dus, wellicht kan ik erbij komen. In alle haast ren ik bijna de post op 30km voorbij, maar daar staan de drie mannen nog. Snel eten, drinken en bijvullen (nu komt een stuk route van 20km alles boven 2000m en zonder post, heel mooi stuk!). De drie zijn eerder weg dan ik en ik moet weer in de achtervolging. Hier bovenop staat veel wind en het is koud, snel mijn jack aangetrokken bij de post. Ik begin weer te klimmen en in een kom zie ik tot mijn verbazing de drie koplopers stil staan. Ze zijn bezig jackjes en handschoenen aan te trekken. Ik doe ook snel mijn handschoenen aan en ga achter ze aan. Ze verdwijnen echter langzaam maar zeker uit het zicht en ik zal het voorlopig alleen moeten doen.

Ik heb het wat moeilijker, gedachten schieten door mijn hoofd (ben ik te hard gegaan in het begin? Komen er straks “verstandigere” lopers voorbij?) Ik loop door en ga anders denken (je ligt 4e man, doorgaan misschien valt er nog iemand terug uit de kopgroep. Je bent al paar keer eerder terug gekomen) De route is uitdagend ik probeer zoveel mogelijk te rennen en wanneer dat niet lukt (te steil of te technisch) zo snel mogelijk door te stappen.
Ergens ongeveer halverwege het 20km stuk tussen de posten op 30km en 50 km word ik ingehaald door Stefan Gasser. Ik lig nu dus 5e, geen paniek. Ik krijg het daarna minder lastig, kan weer meer rennen! Als mijn water bijna op is en het warmer begint te worden ben ik maar wat blij als er een stroompje is waar ik even kan bijvullen. Ik had Stefan tot dan nog af en toe in het zicht en ik leek wat op hem in te lopen. Ik besluit wel bij te vullen omdat het echt heet wordt en mijn water anders in no-time op is.

Het lopen gaat steeds beter, er volgt nu een lange afdaling. Die kan ik lekker lopen, maar hij duurt voor mijn gevoel best lang. Als ik dan een bordje zie met “20km” weet ik dat ik dus al 50km heb gehad. Dat betekend dat dit die afdaling moet zijn van 4km met 800d- (route redelijk goed bestudeerd). Ik kom bij de een na laatste verzorgingspost en neem hier de tijd om bij te vullen, eten en drinken. Ik reken weer even, laatste 10km is dalen, stuk bovenop 6km “vlak”, dan moet nu de laatste klim komen. (Ik dacht dat er misschien nog 2 kwamen). De gedachte dat dit de laatste klim is geeft veel energie, ik kan behoorlijk veel blijven lopen. Moet af en toe wandelen maar kan vaak weer beginnen met dribbelen. Pas wanneer het bredere pad overgaat in single track en steiler wordt ga ik alles wandelen. Nog steeds zit er behoorlijk tempo in en ik kom goed boven.

Ben bewust niet te diep gegaan deze laatste klim omdat het stuk van 6km “vlak” bovenop nog komt. Hier wil ik zoveel mogelijk kunnen rennen. Daar verlies je anders veel tijd. Vlak blijkt echter niet heel vlak, maar alsnog kan ik er veel lopen. Ik snak naar dat bordje wat aangeeft 10km te gaan. Als dat er eindelijk is neem ik een cafeïne gel. Geconcentreerd de afdaling in! De afdaling begint ietwat moeizaam maar gaat beter en beter. Ik wil niet ingehaald worden (geen idee hoever iemand achter mij zit) en dat werkt motiverend. Als ik bij de laatste post arriveer (5 km te gaan) drink en eet ik om fit te blijven en ga verder aan het laatste stuk. Door mijn hoofd gaat weer “Blijven rennen, niet ingehaald worden, nog 4 km, 3 km, we gaan het asfalt al op, dorp in, die 5e plaats is voor jou” Als ik dan finish in 9:04 en een half uur achter de winnaar Thomas Farbmacher (ook winnaar Zugspitze Ultratrail) ben ik tevreden. De laatste 5km blijk ik even snel als hem te hebben afgelegd, goeie motivatie gehad dat laatste stuk!