Trail van Nobressart

Hee B.,

Nou dat was een dagje uit in de complete Galgenbergsfeer (google maar eens) zeg!
Wekkertje voor vijven om na 3 uren karren (ik zat bijna in Luxemburg, had ik me een beetje op verkeken) in Nobressart aan te komen. Dicht bij Arlon ten noorden van de snelweg. Een gehucht van 2 straten waar dus een trail georganiseerd wordt. Nou, meer low-profile dan dit kun je bijna niet treffen…

Inschrijfgeld een tientje. Plaats van samenkomst het dorpshuis met een tent er aan vast, een wc aan de overkant, en provisorische douches (wel warm!) in een tent erbij en je bent compleet. Ontvangst met (gratis) koffie/thee en croissants, na afloop met je startnummer een lokaal Orvalletje of Nobressartje (met bijpassend glas!) en een repas bestaande uit ham van het spit, aardappelen en sla en de kous is af.

Wat is het heerlijk om je (trainingswedstrijd)kilometers in zo’n entourage te maken! Welgeteld 5 Nederlandse deelnemers (waarvan 4 bekenden) en voor de rest een handje Vlamingen, een enkele Duitser en voor de rest alleen maar Walen. Dan is helaas mijn Franse woordenschat te beperkt voor een leuke, sociale dag uit, maar goed daarvoor waren de Nederlanders en Vlamingen er moet je maar denken.

Ik arriveer een half uur voor de start in Nobressart en tref welgeteld 15 mensen die braaf staan te wachten op hun croissantje. Die rust dat zie je bij Nederlandse wedstrijden amper meer. Daar is het tenslotte eten of gegeten worden, denkt men! Even denk ik bij de verkeerde wedstrijd te staan, maar dan arriveren Roman (Packbier), Martine (Hofstede) en Mirjam (Steunenbrink) en is de NL-delegatie (op een voor mij onbekende Limburger na, zal onderweg blijken) compleet.

Een korte briefing en up we go! Een relaxt rondje door het dorp en vervolgens de singletracks op. Eerst even het oorverdovende trompetgeschal van wat jonge leden van het plaatselijke muziekkorps (je kon elkaar niet meer verstaan) overleven en dan gaan we na een kilometer of 5 wat rustiger terrein op. Ik blijf bij Martine en Mirjam en besluit er een relaxte dag van te maken. Time on your feet en na 5 eerdere trainingen die week, en de 3e (zware) week in een blok van 3 weken is dat denk ik ook wel verstandig…

Maar ja, dan na een kilometer of 18, rond de 1e post (2 posten onderweg bestaande uit gezin als bemanning, tuintafel en allerhande eten en drinken, meer hoeft het niet te zien!) constateer ik toch wel dat de tempo’s en (soort van) ‘ambities’ van de dames en mijzelf wat uiteen lopen. Ik heb het koud en het tempo ligt me wel wat te laag. Dus op het moment dat de dames de bosjes induiken ga ik er maar alleen vandoor. Hele lange beloopbare stukken volgen. Voor mij persoonlijk iets te veel hardlopen deze trail, dat kan ik hier namelijk in Nederland ook wel, maar desalniettemin zijn de klimmen en afdalingen wel langer dus prima training. Ik schuif denk ik tussen kilometer 18 en de finish (ruim 50 kilometer) een plaatsje of 20 – 30 op in het veld en de benen zijn fantastisch. Bijna onmogelijk goed na alle trainingsinspanningen van de afgelopen weken, maar misschien heb ik nu in 2016 eindelijk wel weer eens een fatsoenlijk jaar. De afgelopen 2 jaren waren immers redelijk kommer en kwel en daar lijkt het nu gelukkig in de verste verten niet op.

Het mooiste stuk van het parcours ligt zo rond de 30 km. We zitten ergens in een bos hoog op een plateau en dalen in een lange, lopende afdaling, die schaars gemarkeerd is (ook zoiets heerlijks, deze trail is net voldoende gemarkeerd en dat houdt je scherp om verkeerd lopen te voorkomen, maar geeft ook rust in de kop. Je loopt hier echt in de natuur af naar het riviertje. Steken het over en aan de andere kant volgt een lange, steile klim. Hiervoor train ik dus in de Ardennen. Dit snijdt hout!

Vervolgens na de post op 35 kilometer de lijn terug naar het dorp. Lange klim, weer zo’n plateau op en hardlopen (helaas) maar weer. Ellenlange brede bospaden en vervolgens weggetje over en retour naar het dorp. In de finishstraat kom ik Roman (in de auto) tegen (al een uurtje binnen en inmiddels terug naar huis) en ik passeer de streep in goed 5,5 uur (voor wat het waard is). Een ruime 50 kilometer, een ruime 1.000 hoogtemeters en nu tijd voor bier en de ham van het spit.