Het is een vreemde periode met veel tijd voor herinneringen en goede dingen van ’toen’. Veel mensen lezen ‘De pest’ van Camus, een klassieker. Eén van de hardloopklassiekers is ‘Born to run’ (2009, Christopher Mc Doughall), het eerste boek dat ik in 2010 las over mijn toen nieuwe hobby. Ik herinner me nog goed dat ik het boek voor het eerst las en daarbij na een paar hoofdstukken heftig twijfelde aan het waarheidsgehalte. Caballo Blanco, een voortvluchtige Amerikaan die probeert te overleven in een Mexicaanse canyon waar de drugskartels elkaar naar het leven staan, de Tarahumara indianen die geschapen lijken voor de ultratrail, chia, een geheimzinnig superfood voor lopers, de blotevoetenmaniaken… Het boek had teveel fascinerende aspecten om waar te zijn gebeurd.
Groot was mijn verbazing dan ook toen Google me verklapte dat er inderdaad Tarahumara indianen bestonden en dat chiazaad in veel reform winkels in Nederland te koop lag. Zelfs Caballo Blanco was geen fictie. Alleen dat blotevoetengedoe kende ik eigenlijk al. Ik snapte niet zo goed dat daaromheen een hele hype gecreëerd moest worden, hoewel ik er misschien zelf zijdelings ook nog wel wat aan bijgedragen heb: Bij de eerste keer dat we het klassement van de Utrechtse Heuvelrug Trail via MST organiseerden (in 2011) was er ook een klassement voor blootvoeters. Oude tijden. Ik las het boek een keer of drie en het bleef me boeien op de een of andere manier. Dat heb ik bij andere hardloopboeken nooit zo gehad. Ik heb mijn Engelstalige copy van het boek ooit aan een vriend uitgeleend die het nooit meer heeft teruggegeven.
Caballo Blanco
Het boek begint met de zoektocht van de auteur naar Caballo Blanco, het Witte Paard. Caballo Blanco bleek uiteindelijk een Amerikaan die leefde in Copper canyon en goed contact had met de lokale Tarahumara hardlopers. Uiteindelijk na lang zoeken vind Mc Doughall zijn Witte paard en later nog weet hij een race te organiseren tussen lokale toplopers in de Copper Canyon en een aantal Amerikaanse lopers, waaronder Scott Jurek. Van de beschrijving over Scott Jurek herinner ik me na al die jaren nog dat hij ooit na het behalen van een tweede plek in de 100 mijl van Leadville (VS) twaalf uur met een slaapzak om zijn schouders bij de finishlijn is blijven wachten tot de laatste finisher 12 uur later binnenkwam. Dat zijn van die momenten die je lang bijblijven.
Het verhaal is uiteindelijk een feel good movie en legt misschien hier en daar op een iets te hijgerige wijze de nadruk op het belang van minimalistisch schoeisel. Toch is het vooral een interessante mix van een spannend loopboek, de beschrijving van de Mexicaanse stam waarin hardlopen een belangrijke rol speelt, de boeiende historie van Leadville 100, een mini biografie van Scott Jurek… En de flirt met de theorie dat de mens een loopdier is en vroeger op de steppe net zolang achter een hert aanliep, tot het dood neerviel.
Caballo Blanco stierf in 2012 aan een hartaanval tijdens het lopen. Sterven in het harnas, heet dat mooi. Het toonde in ieder geval aan dat ook ultralopers niet het eeuwige leven hebben. Zijn overlijden was toen voor mij een reden om Born to run nog een keer te lezen. Misschien zijn de komende weken wel weer een periode om het boek nóg maar weer eens te gaan lezen. Het boek is inmiddels trouwens ook in het Nederlands vertaald: ‘De geboren renner’.
Born to run (Christopher McDougall, 2009)
Trackbacks/Pingbacks