Loterij 2012
Een bijzonder fenomeen bij de loperij is de loterij bij een aantal populaire wedstrijden. Ik heb mij in mijn onbeduidende loopcarrière altijd verre gehouden van geloop waarbij eerst moest worden geloot. Dat ging er bij mij niet echt in. Bij loterij gaat mijn idee eerder uit naar geldverslinders die hopen dat ze de rode cijfers met de aanschaf van een loterijticket in één klap tijdelijk zwart krijgen afgedrukt op hun bankafschriften (daar doe ik al een tijd niet meer aan, het is meer voor het verhaal…). Of looprekbehoevenden die opgewonden naar de balie schuifelen waar ze hun bingovelletjes kunnen ophalen.
Bij een lootje denk ik niet meteen aan inschrijven voor een loopje. Het is een vreemde ervaring om dan eens wel aan zo’n looploterij mee te doen. Je koopt een lootje en hoopt dat je bij de gelukkigen hoort. Kenners van de loterij in kwestie zeggen dat het om een gezellig gebeuren gaat, dus daar gok je dan een beetje op. Voor deze loterij in kwestie moet je om een kans te maken op een goede uitkomst eerst aantonen dat je een aantal punten hebt verzameld. Dat zouden ze ook bij de staatsloterij moeten doen. Dat zou een hoop verslaving schelen, vermoed ik. Je mag dan bijvoorbeeld alleen aan de loterij meedoen als je acht premiers uit de moderne geschiedenis weet op te noemen. Daarbij zou ik echt heel erg mijn best moeten doen, geef ik toe. Balkenende, Kok, Lubbers… Veel verder terug dan Den Uyl gaat mijn geheugen niet. De Jong? De nacht van Schmelzer? Nee Schmelzer was geen premier. Drees? Toetanchamon?
Toch bekruipt me een beetje een gevoel van onzuiverheid. Een potje rennen is een potje rennen. En een loterij is een andere vorm van hobbyen. En als je alleen maar kunt rennen als er eerst geloot wordt, vraagt dat om een groter aanbod. Of minder deelnemers.
Ik blijf het er als ouwe mopperkont moeilijk mee hebben dat geestige wedstrijdjes al vier, acht of negen maanden voor de start gevuld zijn met deelnemers. Koning van Spanje, Bouillon, UTMB… Ik heb het nog niet meegemaakt dat zo iets aardigs pas twee weken voor de start de inschrijverij opent. Hoezo spontaan? Het is voor een organisatie budget technisch natuurlijk prettig om een paar maanden tevoren te weten hoeveel volk er aan de start staat, dat begrijp ik. Maar toch, it sucks!
Ik ben meer van de categorie: waar kunnen we dit weekend eens gaan lopen? Vloeken in de loopkerk, ik weet het, maar ik blijf toch genoeg anarchist om dat stiekem toch het leukst te blijven vinden. En zoals Gideon beweert: Je moet eigenlijk op ieder moment in staat zijn een flink stuk te lopen (een marathon ofzo). Da’s ook handig als de treinen staken.
Ok, ik stop met zeuren. En denk zelf natuurlijk na over een eindeloze trail met gruwelijk veel hoogtemeters en zo goed als geen paden en dito verzorging en vooral geen douche na afloop. En alleen inschrijven op de dag zelf… dat wordt lekker alleen lopen, vrees ik.
Een waanzinnig bizar 2012 gewenst allemaal! Met veel modder en nog meer zweet.