Trail running en verlopen, trail running en ver lopen. Ze horen een beetje bij elkaar. Het is natuurlijk niet plezant als je je instelt op een loopje van 20 kilometers door het bos en het worden er opeens 30, omdat de pijlen en linten waarmee de route staat aangegeven ontbreken, of jijzelf ze over het hoofd ziet. Aan de andere kant: probeer als organisatie een parcours van kilometers lang door een vrij toegankelijke openbare ruimte maar eens te vrijwaren van sabotage (zoals in de KvS onlangs), of invloeden van ongepland stevig weer.
Aan weer een andere zijde van de discussie horen de verwachtingen. Als je rondjes over een baan snelt, hoef je alleen maar doorkomsten te tellen en als je door de Ardennen loopt (of door Limburgs’ heuvelen) moet je gewoon wat beter uitkijken waar je loopt. In een welgeorganiseerd land als Nederland verwachten veel lopers, dat als ze 20 euro betalen voor deelname aan een trail, de verzorging en bewegwijzering optimaal zijn. Daar is iets voor te zeggen. In België, waar de meeste wedstrijdjes aan heel wat demokratiesere prijzen worden verkocht, verwacht je dat minder. Dat neemt overigens niet weg dat de meeste Belgische trails perfect georganiseerd en bewegwijzerd zijn. En bovendien regelmatig zeer knus!
Zo’n niet al te strakke organisatie heeft ook voordelen. Het maakt het er vaak wat minder rigide en heel wat gezelliger op. Maar het kan ook wat te ver doorslaan in chaos, bewijst de ‘verlopen’ Dolichos race, van het Griekse naar Delphi naar Olympia. De verhalen op ultraplatform over deze wedstrijd over 250 km zijn niet al te vrolijk.
Het draait denk ik een beetje om verwachtingen. De Moulinette lopers zullen komende zondag niet klagerig doen wegens verloping. Ik vermoed dat zo’n klacht weggehoond zal worden door de overige deelnemers. Dwalerij zal hoogstens door een loper als een verzachtende omstandigheid worden aangevoerd, om een tegenvallende eindtijd te verklaren. De verwachtingen zijn zondag dan ook anders dan bij kortere trails op het zanderige laagland. De organisatie van de Moulinette waarschuwt voor een ‘balisage’ ‘light’ en beveelt een gps systeem van harte aan. Daarbij is deelname gratis. Dat schept een uitdagend etmaal en vooral veel gemoedelijkheid als verwachting. Duidelijk.
Misschien moeten we ons als ‘trailgemeenschap’ de vraag stellen wat we willen met al dat georganiseerde getrail. Moet een wedstrijd van dertig kilometer door de duinen, of iets verder nog door de Veluwe, een voor iedereen een bereikbaar goed worden? Moet een wedstrijdorganisatie daarbij zodanige omstandigheden scheppen, dat zo’n wedstrijdje zelfs met een rollator nog aardig te doen is, in het kader van de ‘fraternité en egalité’ enzo? Of is het geen schande als iemand het houdt bij een stoer rondje van 10 km over de Utrechtse Heuvelrug? (Het is trouwens errug mooi daar!) Ik heb daarvoor veel ontzag, zeker als de loper in kwestie er hard voor moet ploeteren om na ruim een uur de finish te bereiken…
Misschien moeten we ook wel helemaal geen vragen stellen, en vooral niet klagen, maar gewoon doorlopen! Ik word er na gezeur op de organisatie in Heerlen en Gilze Rije en meesterlijk ingrijpen van Patje en zijn mannen om in Gulpen datzelfde gezeur vóór te zijn ook wel een beetje moe van. Probeer zelf maar eens een wedstrijd van bewegwijzering te voorzien, ik weet uit ervaring dat dat een helse klus is. Enige coulance met de heren en dames organisatoren is dan ook op zijn plek. Hoewel, misschien, ook … Ach, het zou voor velen prettig zijn als een wedstrijdorganisatie vóór de start van een wedstrijd een beetje probeert aan te geven wat een loper zo ná de start kan verwachten. Lijkt me.
Trackbacks/Pingbacks