De eerste zonnestralen schijnen in mijn gezicht en ik moet met mijn ogen dicht knijpen. Ik voel mijn energie niveau meteen stijgen en krijg vlinders in mijn buik als ik in de verte de palmbomen zie en de bekende zand bulten. Ik ben zojuist geland op Lanzarote, samen met Marc en enkele deelnemers laden we onze koffers in het busje, oude bekenden en weer nieuwe mensen, allemaal gekomen voor hetzelfde avontuur…
Het is inmiddels alweer de 6de keer dat MudSweatTrails dit Trailcamp organiseert in Januari, ieder jaar ben ik er nog bij geweest dus het is een traditie geworden. Ik heb al een lange historie met Spanje, de Spaanse taal en trailrunning , dit is altijd al een mooie combinatie geweest, normaal gesproken met het gezin in de Spaanse Pyreneeën.
Ik heb iedere keer weer intens genoten van zo’n week in Januari op Lanzarote, de inhoud van de week, het resort en Costa Teguise zijn inmiddels vertrouwd geworden. Ik kom sommige oud deelnemers nog steeds tegen op de paadjes en de meesten hebben goeie herinneringen aan hun deelname. Dit jaar worden we begeleid door Marc en Remko, beiden zijn al aardig bekend op het eiland.
De groep van dit jaar is 12 deelnemers groot. Allemaal met een ander (ervarings)niveau en allemaal hebben we er zin in. ’s Middags is er een verkenningsloopje in de buurt van het resort, om te acclimatiseren en te wennen aan de ondergrond. We eten die avond gezamenlijk in het restaurant La Hacienda op het resort, waar we onszelf tevens aan elkaar voorstellen. De volgende dag zien we elkaar weer bij het ontbijt om dan de officiële week te starten, de route start bij de bar Lido, de achteruitgang van Sands Beach. Ik heb nog niet alle namen kunnen onthouden. We lopen langs de kust en komen op een fantastisch singletrack pad terwijl de golven tegen kust aan slaan. Het is een pittige start vanwege de lava en de losse stenen.
De route geeft een mooie impressie van de ondergrond en de uitzichten die we deze week kunnen verwachten. Een mooie tocht met wat venijn op het laatst vanwege de hoogtemeters. De volgende ochtend bij het ontbijt hoorde ik niemand klagen over spierpijn. Gelukkig maar, want de volgende route bevat nog meer hoogtemeters, het is één van mijn favoriete routes, de reden dat ik een dag eerder rustiger aan had gedaan.
De route start bij Playa Quemada, een klein dorpje pal aan zee. We beginnen al snel met klimmen en links van ons glinstert de zee, Ik word blij van de groepsleden die net als ik hier zo van kunnen genieten. Ik ervaar ook dit jaar dat het begin best pittig is voor mij, maar het loopt daar zo lekker langs de kust, na een tijdje even een tussenstop op een zeer speciaal strandje, daarna begint het serieuze klimwerk. Ook weer mooie uitzichten en wat geitenboerderijen, op de route passeren we een klein café waar we gezamenlijk wat kunnen drinken en even kunnen bijkomen voordat we het laatste gedeelte van de pittige tocht afmaken.
Vorig jaar deze route gelopen in de stromende regen en harde wind, de keer daarvoor geen wolkje aan de lucht en één keer waaide het zo hard dat het lastig was om overeind te blijven. Ieder jaar is het weer een andere beleving. Normaal kan er ook even in zee gedipt worden in de zee maar we besluiten een drankje te doen bij het visrestaurant waar de bus staat.
In Costa Teguise zijn er verschillende restaurantjes om lekker te eten, ik heb in het verleden voornamelijk in het restaurant “La Hacienda” bij het resort gegeten, in het eerste jaar werd er veelal zelf in de huisjes gekookt en dan samen opgegeten. Een deel van de groep ging vandaag gezamenlijk naar de pizzeria of zelf ergens anders eten. In het resort heb ik aan tafel gezeten met Marc en Remko, altijd weer leuk om even bij te kletsen tijdens het eten.
Bij het uitgebreide ontbijt is het ook gezellig druk, zo begin ik ook de deelnemers meer te leren kennen, zoals alle voorgaande jaren is dit weer ook een hele leuke groep, in leeftijd variërend van 26 t/m 59 jaar. Erg leuk om de diverse achtergronden van iedereen te horen en de geplande sport avonturen van het komende jaar.
De route van vandaag brengt ons naar een strand bij het dorpje Órzola, een vrij mysterieus stukje strand met gevaarlijke stromingen en een hoge rotswand. We gaan hier omhoog langs wat rotsen en een vulkaan, we klimmen op de vulkaan en lopen verder op de rand van de krater. Dit is voor mij niet de eerste keer maar ik vind het nog steeds zo bijzonder. Langs het dorpje “Ye” naar een uitzichtpunt aan de andere kant, het uitzicht is prachtig met in de verte het noordelijk eilandje ‘La Graciosa”. De groep splitst zich hier, de lange route gaat naar beneden om van daaruit een steile rotswand omhoog te klauteren. Deze klim zit ook in de befaamde trail race:”Haria Extreme” deze deelnemers komen dit stuk na 70 km pas tegen, als het dan al donker is. Ik heb er mij al die jaren niet aan gewaagd en ga met het andere groepje de route omhoog naar ‘El Mirador del Río”. Een uitzichtpunt gebouwd door de kunstenaar Cesar Manrique, het is een café met een groot raam ,met uitzicht naar het eiland La Graciosa. Je kan erop en buiten langs het raam lopen, we besluiten om gewoon in het café te blijven , ik realiseer mij ineens dat wij er vorig jaar nog met een mondkapje rondliepen.
We krijgen een seintje dat de andere groep eraan komt, buiten nog een groepsfoto bij het bekende beeld van de Mirador en we vervolgen een heerlijke lange afdaling waar ik altijd met plezier naar uitkijk. Mijn lichaam en vooral de benen beginnen vermoeid te worden, Marc motiveerde mij om het laatste stuk toch maar te gaan hardlopen. Bij het strandje kan er ook weer in de zee gedipt worden, goed voor de vermoeidheid, maar ik sla dit jaar toch maar over.
Tijdens het ontbijt de volgende ochtend wordt besloten wie er na de route van vandaag, vanavond nog meegaat voor de night trail, ik vind twee runs op een dag iets teveel voor mijn lichaam en sla deze dus over. Ik ben uiteraard wel een keer mee geweest en dat was best bijzonder, de maan was toen zo helder dat we eigenlijk zonder lamp konden gaan lopen. De combinatie van nacht, de hoofdlamp en de losse stenen vragen wel wat coördinatie en vaardigheid. Een perfecte training voor degene die in de nacht nog de bergen in gaat. De ochtend run brengt ons naar La Geria , bekend vanwege de wijnvelden maar niet zoals wij die hier op het vasteland kennen. Iedere wijnrank staat in haar eigen “hoyo”, een kuil met daaromheen een halfrond muurtje van lavastenen om de wijnrank te beschermen tegen de noordwestenwind. De poreuze vulkanische as laat ‘s nachts het vocht door en houdt het overdag vast en voorkomt verdamping.
Als we de weg omhoog lopen bij La Asomada komen we er al enkele tegen, na de eerste zware klim kijken we vanuit de top naar een compleet landschap met zwart zand en ontelbare halfronde muurtjes. Het blijft indrukwekkend om dit te zien.
De dag begon met een stralend blauwe lucht, dus regenjasje thuis gelaten maar wel zonnebrand crème opgesmeerd. Daar aangekomen zien we een dubbele regenboog in de verte, wat wil zeggen dat het regent, donkere wolken komen samen maar we besluiten om toch te gaan. De harde wind en de regen geven het gebied een ander aanzicht dan dat ik gewend ben, dit keer geen zon en blauwe lucht. De afstand valt mee 15km/ 650+ als er snelle lopers bijzijn dan kan je hier het tempo lekker opschroeven, soms ook lastig lopen vanwege het zwarte zand waar je soms in wegzakt.
Donderdag is het officieel rustdag, uiteraard niet voor iedereen, ik rijd mee naar Famara, het surfdorp waar we de volgende dag starten. Ik blijf daar alleen want ,de Remko gaat daar een stukje lopen en een duo gaat vandaaruit met gpx terug rennen naar het resort, ongeveer 26km dacht ik.
Famara heeft iets magisch, de surf sfeer en de kustlijn met het bergmassief in de verte, ik kende het van de start en de finish maar ik wilde meer zien van het dorp. Leuke winkeltjes, lekker eten en een aparte sfeer. In de middag met de bus terug want ik had later nog een massage geboekt.
De volgende dag de Summit Trail vanuit Famara, als we het strand oplopen lacht de kustlijn ons al toe, de officiële afstand is 22km1336 + de groep wordt gesplitst, er is een mogelijkheid om via de steile wand omhoog te gaan waar je al klauterend je handen en voeten moet gebruiken. Ik ken de ervaringen van eerdere deelnemers die zeggen dat het spectaculair is maar ook soms beangstigend.
Ons groepje loopt in een geul omhoog, een vrij zware klim ook, als ik omkijk zie ik weer met bewondering in de verte de groep steil omhoog gaan. Boven aan de top weer een spectaculair uitzicht, we lopen de andere groep tegemoet waar we denken dat ze bovenkomen, we horen stemmen in de verte en ze zijn er eerder dan we hadden verwacht, bij mij een kleine opluchting. De route gaat verder door een machtige mooi stuk van het eiland. We passeren het dorpje Haría waar de route eventueel ingekort kan worden. We gaan allemaal verder naar wat zware klimmen en lastige afdalingen. De omgeving is adembenemend mooi en ook hier krijg ik er na de 6de keer weer geen genoeg van. We komen nu via de andere kant Haría binnen, hier kunnen we even naar de supermarkt of een bar wat te drinken of te eten halen.
Dan begint de lange klim omhoog naar het bergmassief waar we al eerder waren, daarboven kan de groep weer gesplitst worden, vanuit de geul terug naar het strand of nog een lus met een lange afdaling. Ik ben al behoorlijk vermoeid en al zo blij dat ik dit allemaal heb kunnen doen met mijn blessure, gelukkig ben ik niet alleen en dalen we weer af naar het strand en het dorpje Famara.
Daar genieten we op het terras altijd na van een heerlijke smoothie of dit keer zelfs Sangría. Als we net besteld hebben komt de andere groep ook alweer terug. Tevreden maar ook een beetje verdrietig dat het alweer voorbij is. Marc en Remko hebben nog een cadeau voor mij, een handgemaakte fotolijst met Lanzarote zand erop, voor al die keren dat ik mee ben geweest. Ik lijst altijd een foto in van de Lanzarote trailreizen dus dat komt goed uit. Het was weer een geslaagde week in Lanzarote met een leuke en inspirerende groep, Marc en Remko ook bedankt voor jullie gezelligheid en begeleiding. Als ik er nu aan terugdenk krijg ik heimwee en hopelijk kunnen we de traditie blijven voortzetten!
