Afgelopen zondag (28 feb) hadden we aangestipt om samen deze rustige duurloop van 72km te gaan maken. Dat we eind februari zoveel geluk met het weer zouden hebben, hadden we vooraf niet kunnen voorspellen. 3 weken eerder liepen we samen in Spa in de Ardennen en kregen we in 2 uur zoveel water te verduren, dat dit 72km lang toch echt wel een heftige strijd zou worden. Het werd dus een schitterende zonnige, maar koude zondag, ideaal loopweer. Om 08.30 gingen we op pad vanuit Maasmechelen, ons startpunt. Dezelfde plek waar Mildred en consorten op pad gingen. Er zijn echter meerdere startpunten op de route. De route is verdeeld in 5 segmenten, waarbij de volgende plaatsen dienen als startpunt of tussenstop: Maasmechelen (De Salamander), As (Station), Genk (Kattevennen), Zutendaal (Lieteberg) en Lanaken (Pietersheim).

De route kan je dus ook in etappes lopen en er is zelfs op de route een B&B te vinden om de route in 2 dagen te lopen. Het vinden van de route is simpel en goed aangegeven met een herkenbaar logo, de wolvenpoot.

Ja, dit is een indrukwekkende hoeveelheid goodies die je zonder probleem mee kunt zeulen

Marc moet me constant intomen, ‘tandje rustiger Pat’.. ik krijg een lesje in rustig lopen. Ultra’s lopen is een kwestie van ‘blijven gaan’ en juist te hard van stapel lopen kan resulteren in flinke terugval in het 2e deel van een race. Vandaag is geen race en we nemen onze tijd en genieten van de mooie route en het topweertje. Onderweg worden we 2 keer bijgestaan met verzorging door familie.De eerste kilometers zijn bekend voor me, maar blijven schitterend. Mooie slingerende paden, waarbij we een glimp opvangen van de Terrils op het terrein van Connectera. Hoe meer we naar As trekken, hoe vlakker het wordt. Via meer open terrein komen we bij Station As.

As-Genk

Dit stuk van de route durven we wel te omschrijven als het minst boeiende deel van de route. Redelijk wat asfaltstroken en de stukken door het bos zijn ook soms fietspaden. We zijn ons ervan bewust om een grote route te kunnen ontwerpen, soms asfalt passages noodzakelijk zijn. We praten veel en de tijd vliegt om. Uiteindelijk komen we weer op een sectie met mooie vlonders in een bos. Ondertussen passeren we borden met Uranus, Saturnus.. educatie in het bos! We zijn aangekomen in Genk bij toegangspoort de Kattevennen. Hier bevindt zich ook een Cosmodrome, waar je kunt sterrenkijken.

We krijgen weer veel bospassages, maar ook mooie open stukken. Voordat we bij toegangspoort de Lieteberg komen, passeren we ook een gigantisch groot mariabeeld in het bos. Een heel apart verschijnsel. Heel even denk ik Rio toch gehaald te hebben…

Enkele kilometers later bereiken we toegangspoort de Lieteberg (het blote voetenpad passeren we onaangetast) en hebben we 40 kilometers op de teller. Mijn ouders hebben een krat met eten meegenomen en doen hun dienst als verzorgingspunt. Een leuk moment voor ons, altijd prettig om even bij te kletsen onder het genot van een blikje cola cake, cashewnoten en het enthousiasme van mijn vader.

Zutendaal – Lanaken

Ondanks dat de route mooi blijft, is het wel mentaal soms een ‘saaie’ ronde, zeker omdat de meeste paden lang doortrekken. Op het moment dat je de bossen van Lanaken intrekt is dat voorbij. Je krijgt een opeenvolging van korte leuke klimmen over single-trails. We hebben 55km op de teller en mijn neefje komt ons op de ATB vergezellen. Wat een toewijding van m’n familie. Zeker als je bedenkt dat hij de hele nacht nog op een techno feest in Utrecht heeft gestaan, de eerste trein terugpakte en vervolgens maar besloot wakker te blijven, omdat hij ons een flesje drinken zou komen brengen. Ineens lijken 72km zo zwaar niet meer! Toegangspoort Pietersheim passeren we zonder deze echt gezien te hebben.

Lanaken – Maasmechelen

De laatste etappe gaat door het schitterende gebied van de Ziepbeek, opgevolgd door een hele mooie open heide vlakte richting Opgrimbie met de finale weer op de Mechelse heide. De vermoeidheid begint zijn tol te eisen en ik krijg last van mijn knieën, maar we zetten vol positieve energie voort en na ruim 7uur zijn weer terug bij de Salamander. Onder het genot van een Tongerlo abdijbier genieten we na.