Jolanda Linschooten vergelijk ik altijd een beetje met de Nederlandse berglegende Ronald Naar. Avonturier en fotograaf van beroep. Expedities doen, prachtige foto’s maken, er boeken over schrijven en er presentaties over houden. Jolanda heeft dan ook een indrukwekkende boekenlijst; en dan bedoel ik natuurlijk zelf geschreven.
Ook loopt ze al jaren ultra’s, trails in de bergen en de woestijn. Niet om zomaar mee te doen, maar op een indrukwekkend niveau. En zoals bij veel lopers loopt dat lopen uit de hand.
Ultrajaar 2011
Het jaar 2011 besluit ze volledig aan het lopen te wijden, aan grote wedstrijden en het schrijven van een boek waarin ze een aantal vragen over dat lopen onderzoekt en beantwoord probeert te krijgen. Het resultaat heet “Eenzame uren” een kleine 300 bladzijden en wat mooie kleuren foto’s. Aan mij de eer om een korte recensie te schrijven.
Eenzame uren
De “ Waarom-vraag” wordt altijd alleen door niet lopers gesteld en daar gaat het boek dus gelukkig niet over. Het gaat over vragen ‘of hardlopen meer is dan een optelsom van tijd, afstand en spiermassa’ ‘of het gelukkig maakt’ ‘ of je kan genieten van races bij extreme omstandigheden’ ‘hebben we uitdagingen nodig’ ‘ geeft de natuur ons extra kracht’ ‘hoe blijf je in balans tijdens prestaties’ en dat niet in droog afgebakende hoofdstukjes.
Via een parcours dat begint bij het strand van Egmond voert het boek je naar de Sahara, het Lake-district, de Mont-Blanc, Winschoten om te eindigen op la Reunion waar ze zeer verschillende, uitdagende races loopt.
Haar loop jaar volgen we op de voet, haar belevenissen worden steeds afgewisseld door vele overpeinzingen over het lopen; door voorbereidings anekdotes; door flarden van gesprekken met trainers, mede lopers en deskundigen; door historische details en haar zoektocht en beleving van ‘flow’ tijdens het lopen.
Het resultaat is een heel levendig uitgebalanceerd boek met een heldere grote lijn en veel kleine side-lines, zonder ooit de weg kwijt te raken. Verwacht geen “ultra-trails voor dummies” Het is een boek dat voor de ervarenere ultraloper op een leuke manier veel herkenning oplevert en voor de ultra-loper in spé een bron van inspiratie kan zijn.
Het zoeken naar ‘flow’, beleving van hoogtepunten, van twijfel en het belang van haar home support team, Frank van Zwol komt op een mooie manier aan bod. En dat alles in een plezierige schrijfstijl met korte heldere zinnen.
Wat valt er te zeuren?
Weinig, of het moet de overigens mooie titel zijn (die voornamelijk betrekking heeft op het laatste hoofdstuk) Ik bespeur weinig eenzaamheid in het boek. De meeste ultralopers zijn tijdens hun intensieve trainings en wedstrijd uren niet eenzaam. En gezien de levendigheid van anekdotes en gedachten die Jolanda ons voorschotelt krijg ik er bij haar ook geen eenzaam gevoel bij.
Conclusie
Ik houd niet zo van loopboeken, maar voor Eenzame uren maak ik graag een uitzondering vanwege de toewijding, de integriteit, het enthousiasme en de persoonlijkheid die Jolanda er op in heeft weten te steken. Snel bestellen dus .
En Jolanda ?
Die staat op 31 augustus met nog 2299 anderen aan de start van de Ultra-trail du Mont-blanc. Alvast namens MST veel succes bij de voorbereidingen op deze race !