De ultra-trail lijkt voor velen een maar moeilijk bereikbare droom te zijn. De weg ernaar toe is geplaveid met zelf verzonnen excuses. Tijd om er eens een paar nader te bekijken. Dan heb je daarna nog een hele winter om aan het idee, dat het toch best binnen de mogelijkheden ligt, te wennen en er rustig naar toe te trainen.
Daar moet je heel veel voor trainen.
Een van de grootste en moeilijk uit te roeien misverstanden. Je moet er afwisselend en specifiek voor trainen dat wel. Veel Utmb-finishers lopen nooit meer dan 60km in de week. Bij de vaste podium bewoners van ultra-trails zul je verbaasd zijn dat hun training vaak niet op kwantiteit is gebaseerd, maar op kwaliteit. Kilometers maken kan, zolang je niet geblesseerd of overtraind raakt, geen kwaad.
Daar heb ik de ervaring niet voor.
Voor alles is een eerste keer en die ervaring kan alleen maar meer worden. Kies een trail die aansluit bij je eerdere wedstrijden of in een gebied wat je bevalt. Houdt je niet bezig met eventuele eindtijden. Houdt rekening met seizoen, ondergrond, hoogtemeters en afstand Begin dus niet met 100 km in de Alpen. Olne-Spa-Olne is wel weer een aardige als je een stevige marathon achtergrond hebt.
Daar moet je een ijzeren geest voor hebben.
Niet helemaal, het lijkt me ook wat zwaar. Je moet juist uiterst flexibel zijn en goed kunnen luisteren naar jezelf. Je continu aanpassen aan de veranderende omstandigheden, zonder toe te geven aan opkomende negatieve gevoelens (die horen er helaas ook vaak bij) over je race. Je van te voren geestelijk zo goed mogelijk voorbereiden hoort ook bij je training. Vrijwel iedereen is vroeg of laat verrast door de onverwachte ‘resources’ die ze zelf in huis blijken te hebben.
Ik heb geen support team.
Dat heb je ook helemaal niet nodig. Het grootste deel van de lopers doet het zonder en uit eigen ervaring durf ik te zeggen dat dat uitstekend werkt. Weer iets minder om over na te denken onderweg. Een support team kan ook voor verwarring zorgen. Wel of geen andere schoenen, shirt, sokken etc., nu ik ze krijg aangeboden ? Minder keuzes kunnen maken onderweg betekent vaak ook minder fouten. En vergeet de ook extra stress niet: Zijn ze d’r wel ? Kunnen ze me wel vinden. Menigeen heeft ook al opgegeven door de nabijheid van die warme auto die je zo weer terug naar huis brengt.
Daar ben ik te oud voor.
Of voel je je er te oud voor ? Een groot deel van het peloton bestaat uit 40-plussers. Vaak wordt gezegd dat zij door hun mindere ambitie, rustiger van start gaan en zo een betere, regelmatigere race lopen. Mentaal zouden ze beter zijn toegerust. Of kijk eens naar het palmares van de bekende Marco Olmo of van deze iets minder bekende, kort geleden overleden ultra-trailer.
Ik ben te langzaam.
‘Speed kills’ weet je nog ? De ultra-trail zou je beter “langlopen” kunnen noemen dan “hardlopen”. Ben je niet de snelste dan ga je zeker uiterst rustig van start, je zult er nog versteld van staan hoeveel snel startende jongens je aan het einde nog in kan halen. Als je een langzame loper bent moet je wel ‘snel’ zijn bij de ravito’s. Zo win je weer wat. De tijdslimieten bij de meeste ultra-trails zijn ruim vergeet dat niet. Zolang je niet wordt ingehaald door de ‘bezem-loper’ hoef je je geen zorgen te maken.
Kortom….
Een ultra-trail is dichter bij dan je denkt. Mud Sweat Trails organiseert op 17 februari 2013 een dag voor beginnende ultra-trailers, zonder en met ervaring. Wat houdt je nog eigenlijk nog tegen ?